توانمندسازی اجتماعی زنان: اثر مشارکت در گردشگری ماجراجویانه

زمینه و هدف: از دهه 1960 تلاشهای عمدهای جهت کاهش نابرابری جنسیتی صورت گرفت و موفقیت هایی نیز تاکنون حاصل شده است. یکی از مهم ترین ایده ها به منظور کاهش و از بین بردن نابرابریها تحت عنوان توانمندسازی زنان شهرت یافت. توانمندسازی اجتماعی وضعیتی را توصیف می کند که در آن حس انسجام و یکپارچگی و اعتمادبهنفس در جامعه تایید و تقویت شده است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر مشارکت پایدار در گردشگری ماجراجویانه بر توانمندسازی زنان بود.روش کار: پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی و از حیث نحوه ی گردآوری داده ها، از نوع همبستگی؛ مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری است و با استفاده از نرم افزار SMART PLS 3 انجام پذیرفت. جامعه آماری این مطالعه شامل تمام زنان ایرانی بود که در فعالیت های گردشگری ماجراجویانه مشارکت داشته اند. 223 نفر به عنوان نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه مشارکت پایدار سفر اریک بکمن (2013) و پرسشنامه توانمندسازی زنان دانشگاه وانخینگن هلند بود.یافته ها: با توجه به اینکه 72.7 درصد از تغییرات توانمندسازی توسط مولفه ی اجتماعی پیشبینی میشود، میتوان اذعان داشت امکان توانمندسازی زنان از طریق مشارکت در فعالیتهای ماجراجویانه در ایران وجود دارد. توانمندسازی از طریق مشارکت در گردشگری ماجراجویانه با توجه به ویژگیهای این نوع از فعالیتهای جسمانی در فضاهای آزاد و توام با درصدی از ریسک و هیجان به زنان ایرانی فرصت میدهد که ظرفیت های خود را در کنترل و اثرگذاری بر تصمیماتی که بر فضای زندگی شخصی آنان تاثیر میگذارد و به سود آنها است، ارتقاء دهند.نتیجه گیری: با توجه به توانایی پیش بینی تغییرات توانمندسازی اجتماعی توسط مولفههای آن و همچنین بازه سنی، سطح تحصیلات علاقه مندان به فعالیتهای ماجراجویانه، میتوان در دانشگاه ها شبکه های ارتباطی مبتنی بر مشارکت در فعالیت ماجراجویانه ایجاد نمود تا حس هویت و اعتمادبه نفس زنان را ارتقاء داده و فرصتهای جدیدی برای زندگی اجتماعی آنان فراهم گردد. به سازمانهای متولی امور زنان پیشنهاد میشود به عنوان یک استراتژی جدید برای توانمندسازی اجتماعی زنان از طریق فراهم آوردن فرصتهای مشارکت آنها در فعالیتهای جسمانی و به طور خاص ورزشهای ماجراجویانه اقدام نمایند.

Keywords:

توانمندسازی اجتماعی , گردشگری ماجراجویانه , مشارکت پایدار