مارال امینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
غلامعلی قاسمی - دانشیار، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

زمینه و هدف: کمر درد مزمن یکی از مشکلات جوامع امروزی است که درمان آن پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و روانی جامعه را کاهش می دهد. با توجه به نقش فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی در بهبود کمر درد، هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات باراسل و پیلاتس بر درد و ناتوانی عملکردی زنان مبتلا به کمر درد مزمن بود.روش کار: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی است که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با با دو گروه، تجربی و یک گروه کنترل اجرا شد. در این مطالعه تعداد 30 بیمار زن مبتلا به کمر درد مزمن انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره با دامنه سنی 5± 35 سال، قد 160± 5 و وزن 70± 5 کیلوگرم قرار گرفتند. متغیرهای درد و ناتوانی عملکردی بیماران قبل و بعد از دوره به ترتیب توسط مقیاس بصری درد و پرسشنامه اوسوستری ارزیابی شد. آزمودنی های گروه های تمرین به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای تمرینات را انجام دادند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش آمار استنباطی تحلیل واریانس برای داده های تکراری تحلیل شدP=0/05یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو روش بکار گرفته شده باعث کاهش درد و ناتوانی عملکردی بیماران در مقایسه با گروه کنترل شده استP≥ 0/05 همچنین یافته ها تفاوت معناداری را بین دو روش تمرینی در متغیرهای دو گانه تحقیق نشان ندادP≥ 0/05نتیجه گیری: تمرینات باراسل و تمرینات پیلاتس می توانند درد بیماران و ناتوانی عملکردی بیماران را کاهش داده. بنابراین بیماران بر اساس موقعیت خود از هر یک از دو روش تمرینی می توانند در فرآیند توانبخشی جسمانی استفاده نمایند.

باراسل، پیلاتس، ناتوانی عملکردی، کمر درد مزمن