حمیدرضا نوروزی - استادیار بیومکانیک ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران

زمینه و هدف: بیماری دیابت یکی از معضلات اساسی و جدی در زمینه سلامت انسان بشمار می آید. شیوع دیابت در نیمه دوم قرن بیستم در کشورهای پیشرفته و درحال توسعه، موازی با پیشرفت های اقتصادی – اجتماعی و تغییر در سبک زندگی به سرعت رو به ازدیاد است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات قدرتی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی گشتاور خم و باز شدن زانو در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 24 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به عنوان آزمودنی شرکت کردند و به طور مساوی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. قبل و بعد از اعمال شش هفته تمرینات قدرتی، متغیر های حداکثر گشتاور و زمان رسیدن به حداکثر گشتاور کانستریک خم و باز شدن زانوی آزمودنی ها با استفاده از دینامومتر ایزوکینتیک مورد اندازه گیری قرار گرفت. با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری 05/0> p فرضیه های تحقیق مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین حداکثر گشتاور کانستریک خم و باز شدن زانو و زمان رسیدن به حداکثر گشتاور کانسنتریک خم و باز شدن زانو بین دو گروه تجربی و کنترل وجود دارد. به عبارتی دیگر، شش هفته تمرینات قدرتی تاثیر معناداری بر متغیر های مذکور داشته است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد تمرینات قدرتی می تواند با افزایش حداکثر گشتاور کانستریک زانو و کاهش زمان رسیدن به اوج گشتاور، ظرفیت تولید نیرو و عملکرد عصبی- عضلانی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 را بهبود بخشد.

تمرین قدرتی، حداکثر گشتاور، زمان رسیدن به حداکثر گشتاور، دیابت نوع 2