احمد حسین پور سرکاریزی - دانشجوی. دکتری زبان و ادبیات فارسی , دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت حیدریه

به طورکلی آنچه از دیدگاه ساختارگرایی موجب پیدایش معنا و مضامین تازه در بطن متون ادبی میگردد، ساختار سازمان یافته ی اثر ادبی است که در نتیجه فرم متن، بستری مناسب برای شکل گیری معنا به شمار می آید. با این تفسیر، از آنجا که تجزیه و تحلیل متون ادبی تحت سیطرهی تاریخ دیرینه سال اندیشه ها و افکار بشری قرار دارد، بدون شک باید به بررسی فرم و صورت متون با رویکردی نظام مند نگریست. بنابراین باتوجه به اینکه دانش روایت شناسی در گستره ی تاریخ دراز دامن ادبیات، زیر مجموعه و از شاخص های اصلی ساختارگرایی محسوب میگردد، در واکاوی و کالبد شکافی متون ادبی از جایگاه مهمی برخوردار است .مقاله ی پیش رو که درباره ی بررسی داستان افشین و بودلف در تاریخ بیهقی از دیدگاه روایت شناسی ژرار ژنت میباشد ، بر آن است تا توالی و رابطه ناگسستنی و غیر تصادفی میان حوادث داستان را که در یک زنجیره خاص است به بحث بنشیند و در سطوح (نظم ، تداوم ، بسامد ، وجه و لحن) تحلیل نماید، تا ساختار روایت شناسانه و تعامل شخصیت ها ومولفه های آن را با یکدیگر که شیرازه ی داستان را آفریدهاند به نمایش بگذارد.

تاریخ بیهقی، افشین و بودلف، داستان، روایت شناسی، ژرار ژنت