علی محمدی - کارشناس برق - کارخانه سیمان فیروزکوه

امروزه کمبود انرژی یک مسیله بسیار مهم در جهان بوده و با توجه به اینکه بسیاری از کشورها ، سوخت مورد نیاز خود را از کشورهای دیگر تامین می کنند ، استفاده از انرژی های پاک و یا بازیافت انرژی از مواد زاید به عنوان سوخت جایگزین ، بدلیل ارزان ، قابل دسترس بودن و تبدیل سریع به انرژی ، مورد توجه قرار گرفته است . در حال حاضر تولید و انباشت انواع زباله های خانگی و صنعتی ، ابعاد تازه ای به خود گرفته و بصورت یک معضل مهم مطرح شده و هزینه بالای دفع زباله ها ، مسیولان امر را واداشته تا به فکر بازیافت و استفاده مجدد از آنها در زمینه های مختلف باشند . در این راستا پس از تحقیقات و بررسیهای بسیار، دو ایده اساسی مطرح شده که یکی استفاده از زباله ها بصورت سوخت برای تولید انرژی حرارتی در صنایع و دیگری استفاده از آنها بعنوان مواد مکمل برای بهبود بخشیدن به خواص محصول تولید شده با کاهش قیمت آن ، مانند تهیه بتن های ترکیبی ، می باشد . در راستای استفاده از زباله به عنوان سوخت ، صنعت سیمان ، دارای پتانسیلی قوی در استفاده مجدد از آنها می باشد. از آنجایی که در این بخش به مقادیر زیادی انرژی حرارتی نیاز می باشد ، استفاده از این ضایعات بعنوان سوخت بسیار مفید و کارا خواهد بود. درصد زیادی از زباله ها را اجزای قابل احتراق تشکیل می دهند که می توان از آنها برای تولید انرژی گرمایی استفاده کرد . در عین حال درصد بالایی از اجزای قابل احتراق در زباله های جامد شهری MSW ، تجزیه پذیر بوده و می توانند به سوخت های گازی تبدیل گردند و از این سوخت ها برای تولید انرژی گرمایی استفاده نمود. به طور کلی جداسازی اجزای قابل احتراق از MSW را RDF گویند که تبدیل آنها به انرژی ، با استفاده از روش های پیش فراورش ( Front - end ) و یا روش های تبدیلی ( Back - end ) انجام می شود . در اصل RDF یک روش بازیافت انرژی است .