استفاده از مدل مهندسی معکوس جهت اصلاح الگوی مصرف سیمان برپایه حفظ محیط زیست

سیمان ،مهمترین مصالح ساختمانی است که نقش بزرگی در تحولات صنعت ساختمان و ابنیه فنی راه داشته است با گذشته بیش از 80سال از حضور این ماده شگفت انگیز در کشور ما ، هنوز الگوهای مناسبی برای مراحل مختلف تولید ،توزیع و مصرف این کالا که بصورت فراگیر در تمام بخش های مصرف در ایران مورد استفاده قرار بگیرد تعریف نشده است.هر چند در بخش های تیوریک و تنظیم اسناد فنی و حقوقی اقدامات مفیدی انجام گرفته است اما مکانیزم و ساختارهایی که بتوانند همین یافته های تجربی و یا استانداردها و اسناد فنی تنظیم شده را در همه پروژه های عمرانی به کار ببندند بوجود نیامده است . همچنین تحولات بزرگی در 30سال اخیر در صنعت و تکنولوژی بتن در دنیا بوقوع پیوسته که باعث افزایش بهره وری از واحد سیمان شده است این تحولات هم در تغییرات کیفی سیمان و هم صنایع مرتبط با فراوری سیمان و تولید فراورده های بتنی بر اساس یافته های جدید تکنولوژی بتن بوده که در کشور ما در عمل چندان مورد توجه قرار نگرفته است،چراکه ساختار تولید توزیع و مصرف سیمان در کشور ما بر روی یک چرخه معیوب و سنتی استوار است که این ساختار اجازه نمی دهد بتوانیم تکنولوژی های جدید را در این حوزه بکار بگیریم.از طرفی ساختار فعلی تولید ،توزیع و مصرف سیمان نیز تناسب چندانی با واقعیت های فنی و مهندسی کشور ما ندارد . با به میان آمدن بحث های مرتبط با محیط زیست در پبرامون صنعت سیمان و صنایع وابسته و همچنین بحث افزایش قیمت سوخت به عنوان یکی از نهاد های اصلی تولید سیمان ،وصرف صحیح سیمان ابعاد جدیدی پیدا کرده است . گزارش پیش رو به دنبال بررسی ساختارهای تولید ،توزیع و مصرف سیمان به منظور فراهم کردن شرایط تغییرات بنیادی در کیفیت فراورده های نهایی سیمان است. رعایت این الگوی پیشنهادی منجربه بهبود مصرف سیمان و تبعا بهینه شدن مصرف انرژی و حفظ محیط زیست خواهد شد.

Keywords:

سیمان , اصلاح الگوی مصرف , محیط زیست , گازهای گلخانه ای , سیمان بنایی , بتن سازه ای , قطعات بتنی , مهندس معکوس