نقاشی ایرانی تحت عنوان هنرنگارگری از دوران پیش از اسلام تا اواخر دوران صفویه به حیات خود ادامه داد و متاثراز حاکمان و سلسله های دوران مختلف دستخوش تغییر و دگرگونی شد. این هنر در دوران تیموری توسط کمال الدین بهزاد به اوج رسید و تا دوران صفوی به رشد خود ادامه داد؛ ولی در دوران قاجار به دلیل روابط ایران با غرب و واردات گسترده کالاهای اروپایی به ایران از جمله نقاشی ها و کارهای هنری هنر نگارگری رو به افول گرایید. با رفتن نقاشان به نامی همچون کمال الملک برای تحصیل به اروپا، نقاشی ایران راهی نو در پیش گرفت که بستر معرفی آثار غرب و تاثیر آنها بر نقاشی ایران شد. این مطالعه بابررسی منابع مکتوب پیرامون نقاشی قاجار، با روش توصیفی به تحلیل چگونگی رابطه ی بین میزان نقش سیاست و قدرت دربار و سلیقه ی شخصی هنرمند در انتخاب سبک ریالیسم پرداخته است.