تحلیل ساختار فضایی جمعیت سکونتگاه های شهری و روستایی استان های مرزی غرب ایران در آزمایش سرزمین ایران و لزوم سیاست گذاری های آن (1395-1365)

بررسی ها و مطالعات جغرافیای جمعیت، به علت پرداختن به موضوع جمعیت با دید جغرافیایی، از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است. یکی از نواحی حساس و مهم در کشورها نواحی مرزی می باشد که بحث تحولات جمعیتی در آنها به دلیل نقش پررنگ جمعیت پایدار جهت رشد و شکوفایی منطقه و بالا رفتن امنیت در این نواحی از ضرورت خاصی برخوردار است. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از نظرات کارشناسان و همچنین استفاده از نتایج سرشماری های سی سال گذشته (1365-1395) به بررسی تحولات جمعیتی و نرخ رشد، جمعیت کل، جمعیت نقاط شهری و نقاط روستایی استان های مرزی غرب کشور پرداخته است. سپس با استفاده از مدل ANP سیاست های جمعیتی در مناطق مرزی به پرسش گذاشته شدند، نتایج تحقیق نشان داد که سیاست های تناسب جمعیتی در مناطق مرزی غرب کشور موثرترین سیاست جمعیتی شناخته شد.

Keywords:

آمایش سرزمین , جمعیت شهری و روستایی , ساختار فضایی , مرز- غرب کشور