مهران فتوحی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی توسعه منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبایی
معصومه شهبازی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی توسعه منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبایی

گردشگری از عوامل اصلی توسعه پایدار در سطوح اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی است. ژئوتوریسم زیرمجموعه توریسم پایدار بوده و هدف آن حفظ منابع گردشگری در مقاصد است، یعنی هدایت گردشگران به نحوی که محل های مورد بازدید تحت صیانت قرار گرفته و برای نسل های آتی نیز به همان صورت قابل استفاده باشد. ژیوتوریسم به عنوان بخشی از توریسم طبیعی از اواخر دهه 80 میلادی در سراسر دنیا شناخته شد. این پدیده نوظهور معاصر با بهره گیری از مولفه های طبیعی و زمین شناسی جایگاه ویژه ای در صنعت گردشگری نصیب خود کرده و علاوه بر زمین شناسان و گردشگران علمی، طرفدارانی از طبقات عادی جامعه نیز به خود علاقمند نموده است. ژیوسایت ها و ژئومورفوسایت ها به عنوان زیربنای تنوع زمین شناختی همیشه مورد توجه گردشگران ژئوتوریسم بوده است و به نظر می رسد کنکاش و واکاوی این مکان ها به غنای دانش بشری در رابطه با دیرینه و پیشینه شکل گیری زمین به عنوان منزل و ماوای بشر کمک شایانی نماید. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از منابع اسنادی (آرشیو کتابخانه ای فارسی و لاتین) به بررسی نقش ژئوتوریسم و ژئومورفوسایت ها در رونق و پویایی صنعت گردشگری خواهیم پرداخت و به برخی از روش های ارزیابی این مکان ها اشاره خواهیم نمود.

ژئوتوریسم، ژئومورفوسایت، رونق گردشگری، توسعه پایدار، تنوع زمین شناختی