حسین غضنفرپور - دانشیار، بخش جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان
محسن پورخسروانی - استادیار، بخش جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان
علی مهرابی - استادیار، بخش جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان

آنتروپوسن یک دوره غیر رسمی زمان است که به واسطه آن دسته از فعالیت های گسترده بشر، که نقش و تاثیرات شایان توجه ای در اکوسیستم های سیاره زمین داشته اند، مشخص و متمایز می گردد. به واقع مفهوم آنتروپوسن نشان دهنده گذشته و حال طبیعت و اثرات انسان بر روی سیستم زمین است. در همین راستا این پژوهش سعی دارد ضمن تبیین مفهوم آنتروپوسن و بیان مصادیقی متقین از آن نحوه نگرش و برخورد صحیح با خطرات عصر آنتروپوسن را بررسی و تحلیل نماید. نتایج پژوهش حاکی از آنست که، مواجهه صحیح با عصر آنتروپوسن نیاز به یک تفکر سیستماتیک در دو عنوان دارد، یکی انسان به عنوان پیشبرنده (راننده) و دوم عواقب و پیامدها (بصورت غیرخطی، ناخواسته و پیش بینی نشده). هرچند که انسان مدرن توانسته است تعداد محدودی از منابع اطلاعاتی (ابعاد مختلف یک مشکل) را بطور همزمان ادغام کند. ولی با درنظر گرفتن مسایل آینده، نمی توان با تمرکز بر روی یک سناریو، و نادیده گرفتن سناریوهای محتمل، پیش بینی نتیجه فرآیندهارا در آینده مشاهده کرد. به طور کلی یک سناریو، روایت و یا چشم انداز، خوب توسععه می یابد که نه تنها از حداکثر بازیگران اجتماعی- زیست محیطی استفاده کند، بلکه بتواند بازیگران گذشته و غایب را نیز به بازی بگیرد. زیرا بسیاری از مشکلات امروزی ماحصل اخذف راهبردها و تصمیمات در گذشته است که با یک زمان تاخیر امروزه نمود یافته است. در این صورت است که در مسیر واقعی قرار گرفته و می تواند در دستیابی به مشکلات و تغییرات مسیر، آینده مطلوب را معرفی و انعکاس دهد.

آنتروپوسن، انسان، آینده، سناریو، محیط طبیعی