بررسی توسعه کالبدی شهر خرم آباد با تاکید بر شاخص های توسعه درون زا

مفهوم توسعه درون زا از جایگزین ها ی عمده از توسعه در برابر پراکندگی است که با تمرکز بر تجدید حیات شهری و ساختن بناهای جدید بر روی زمین های خاکی، عملکردهای مختلط، نگهداری از فضاهای باز کشاورزی و ... است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای- اسنادی انجام خواهد گرفت. جمع آوری آمار و اطلاعات مورد نیاز پژوهش با مراجعه مستقیم به مراکز آماری و اطلاعاتی چون شهرداری انجام گرفته و نیز از سایت های اینترنتی و بانک های اطلاعاتی استفاده شده، نتایج به دست آمده از مدل هلدرن نشان می دهد در مورد شهر خرم آباد با درنظر گرفتن سال 68 به عنوان سال پایه و سال 90 به عنوان سال پایان دوره از کل رشد فیزیکی با افزایش وسعت شهر در این دوره 0.76 درصد از رشد فیزیکی شهر، مربوط به رشد جمعیت و 0.24 درصد رشد شهر مربوط به رشد افقی و اسپرال شهر بوده است که به افزایش تراکم ناخالص جمعیت و کاهش سرانه زمین شهری منجر شده است و همچنین بررسی نسبت رشد اسپرال نواحی بیست گانه شهر خرم آباد در سال 68 مقدار آنتروپی به دست آمده برابر (2/9198) می باشد که این رقم بیانگر رشد پراکنده (اسپرال) گسترش فیزیکی شهر است. و همچنین با توجه به مقدار آنتروپی به دست آمده از بیست و سه ناحیه در سال 90 در این شهر مقدار آنتروپی برابر با (3/0769) محاسبه شده است که نشان می دهد طی 17 سال اخیر گسترش فیزیکی شهر پراکنده تر و غیرمتراکم شده است. نوسازی و بهسازی بافت فرسوده و همچنین استفاده از سیاست های توسعه درون زا از پیشنهادات این پژوهش می باشد.

Keywords:

رشد پراکنده , گسترش کالبدی , توسعه پایدار