بهینه سازی خواص زخم پوشهای مبتنی بر نانوالیاف الکتروریسی شده پلی وینیل الکل/الجینات/اسانس زیره سیاه

پلیمرها به تازگی بیشترین کاربرد را در انواع صنایع، به ویژه در صنایع پزشکی ایفا کرده اند. پلیمرهای طبیعی از جمله پلی ساکاریدها، با داشتن منشا طبیعی از جمله باکتریایی، گیاهی و حیوانی قابلیت شبیه سازی ساختار زیستی بدن را دارند. بنابراین، می توانند کاربرد زیادی در مهندسی بافت و ساخت داربست های ترمیم بافت و سامانه های نوین درمانی و دارورسانی ایفا کنند. افزون بر خواص خوب زیستی پلی ساکاریدها، قابلیت آن ها برای استفاده در سامانه های نانوساختار ازجمله نانوفیلمها، نانوالیاف و نانوذرات اثبات شده است. همچنین بستر زخم باز به دلیل شرایط مناسب رشد میکروارگانیسم ها شامل محیط گرم، مرطوب و مغذی، همواره با خطر ایجاد عفونت مواجه است. استفاده از پوشش مناسب ضدباکتری می تواند روند بهبود زخم را تسریع کند. در این پژوهش، نانوالیاف پلی وینیل الکل/آلجینات /عصاره زیره سیاه به روش الکتروریسی تهیه شده و خصوصیات فیزیکی و ضدمیکروبی آن به عنوان زخم پوش مورد ارزیابی قرار گرفته است. تاثیر متغیرهای اثرگذار بر خواص ضدباکتری نانوالیاف در برابر دو باکتری E.Coli و S.aureus شامل درصد پلی وینل الکل، درصد آلجینات و درصد عصاره زیر سیاه به روش سطح پاسخ مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به نتایج نمونه تولیدی در شرایط 8/5 درصد وزنی-حجمی پلی وینیل الکل، 4/1 درصد وزنی - حجمی آلجینات و 12 درصد حجمی - حجمی عصاره زیره سیاه به عنوان زخم پوش بهینه با حداکثر خصوصیات ضدباکتری انتخاب شد.