سنجش میزان آمادگی محتوای دیجیتالی در دانشگاه های منتخب ایران

با بهره گیری از ظرفیت شبکه های رایانه ای برخط و وب، سیر تحول نظام های آموزش عالی در جهان به سمت افزایش سهم دوره ها و برنامه های آموزش الکترونیکی پیش رفته است. از این منظر ارتقای کیفی و کمی آمادگی دانشگاه ها در تولید،انتقال و ارزیابی محتواهای برخط متناسب با رویکردهای یادگیری الکترونیکی، به عنوان اولویتی محوری در توسعه کیفی دانشگاه ها محسوب میشود. به همین دلیل در این مقاله آمادگی دانشگاه های کشور در تامین محتوای الکترونیکی مورد بررسی قرار گرفته است. آمادگی محتوای الکترونیکی شامل عناصر مختلفی مشتمل بر تامین نرم افزارهای تخصصی تامین نیروی ان سانی متخصص تجهیز افزارها و زیر ساخت های فناورانه ا ست که در نهایت به آمادگی در تولید، انتقال و ارزیابی محتوای دیجیتالی می انجامد. از این رو در این پژوهش نخست با بهره گیری از مطالعات اسنادی و نظر خبرگان، معیارها و سنجه های ارزیابی آمادگی محتوای دیجیتالی تعیین و وزن هر یک از معیارها محاسبه شده است و سپس بر اساس مدل حاصل میزان آمادگی محتوای دیجیتالی در تعدادی از دانشگاه های جامع کشور اعم بر دانشگاه های تهران، تربیت مدرس،بیرجند، حکیم سبزواری، رازی کرمان شاه، زنجان، سی ستان و بلوچ ستان، دان شگاه شهید باهنرکرمان، علوم ک شاورزی و منابع طبیعی گرگان، کردستان، محقق اردبیلی و یزد، برآورد شده است. نتایج حاصل نشان میدهد که در بیش از 75 درصد معیارها، امتیاز دانشگاه ها متوسط و ضعیف ارزیابی شده است و میانگین امتیاز هر سه بعد تولید محتوا انتقال محتوا و ارزیابی محتوا نیز در سطح نسبتا ضعیف است. این نتایج نشان دهنده چالشی جدی در مسیر پیاده سازی نظام های یادگیری الکترونیکی در دانشگاه های کشور از بعد محتوایی است که توجه ویژه برنامه ریزان حوزه آموزش عالی را برای ایجاد سازوکارهای توانمندسازی اعضای هییت علمی، ایجاد زیرساخت های محتوایی بر اساس گروه های مختلف درسی و ارتقای فرهنگ یادگیری الکترونیکی در میان دانشگاهیان، به منظور ارتقای سطح کیفی و کمی آمادگی محتوایی در دانشگاه های کشور میطلبد.

Keywords:

یادگیری الکترونیکی , ارزیابی آمادگی الکترونیکی , محتوای دیجیتال , آموزش عالی , دانشگاه های ایران