مجتبی بذرافکن - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، آموزگار آموزش و پرورش، یاسوج، ایران

تعارض ، نافرمانی ، مخالفت یا لجبازی کودکان در برابر پدر و مادر ، یکی از مسایل مهمی است که امروزه افکار بسیاری از صاحب نظران تعلیم و تربیت و والدین این گونه کودکان را به خود معطوف داشته است. موضوعی که نوع و میزان و شدت آن در بین همه آنها یکسان نیست. گاهی این امکان وجود دارد که یک کودک در بسیاری از امور ، تعارضی با والدین خود نداشته باشد و فقط در یک مسیله با آنان مخالفت کنند و گاهی نیز ممکن است کودکی در بسیاری از زمینه ها با پدر و مادر خویش مخالفت نماید. در تعارض بین کودکان و والدین ، بحث جنسیت هم تاثیر گذار است. بررسی هایی که پیرامون این موضوع صورت گرفته ، نسان میدهد که تعارض پسران نسبت به دختران از تنوع و شدت بیشتری برخوردار است. آنان در عرصه ای از زندگی به استقلال خود می اندیشند و برخی از آنها به راحتی در مقابل سخن ، رفتار و کردار پدر و مادر خویش جبهه گیری کرد ، با پرخاش ، نافرمانی و لجبازی عکس العمل نشان می دهند ، تا آنجایی که حتی گاهی اینگونه رفتارها را برای احساس رضایت و لذت جویی انجام می دهند. آنچه مسلم است ، نوع برخورد والدین در برابر تعارض کودکان ، میتواند در کاهش یا افزایش میزان آن موثر باشد.

تعارض ، والدین ، کودک ، خانواده ، تعلیم ، تربیت