مجید ضرغام حاجبی - استادیار گروه روان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی قم
فاطمه دوستی - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی قم

تصویرسازی ارتباطی یکی از مولفه های موثر ارتباطی می باشد، و برنامه ریزی در باب آنها برای ساختن آینده ای نه چندان دور داشت. ارتباط درمانی بر اساس روان پویایی و بصیرت رابطه را مبنای درمان قرار داده و تحلیل ها و انتقال بین زوج و درمانگر را به حل انتقال بین همسران تغییر می دهد. تصویرسازی ارتباطی پارادیمی است که به افزایش ارتباطات زوجین، اصلاح تثبیت های رشدی، بهبود جراحات دوران کودکی، افزایش متمایزسازی از طرف مقابل و همچنین احیای تماس بین آنها می پردازد. تصویر روابط مدل ارتباطی از زوج درمانی است که مداخلات رفتاری، عاطفی و شناختی را جهت تسهیل درک و تغییر درونی دو نفر (زوجین) به کار می گیرد. هدف تصویر روابط احیای تماس معنوی و عاطفی میان زوجین و همچنین افراد، جهت ایجاد یک هدف تازه برای ازدواجشان است. هدف ایجاد محیطی شفابخش یا فضای خوشایندی است که هر همسر بتواند به ارضای نیازها (نیازهای برآورده نشده) و احساسات مربوط به نادیده انگاری و بی ارزشی طرف مقابلش بپردازد. شناخت تصوی روابط در افراد مهم می باشد، و بررسی های عمیق در باب تصویر روابط، می تواند سیاست گذاران و مجریان را بر آن دارد تا با توجه کردن به این متغیر سعی در کاهش عوامل مزاحم کننده آن گردد.

تصویرسازی ارتباطی، زوجین و ایماگو