مهتاب جمالی - کارشناسی علوم تربیتی
زهرا نساییان - کارشناسی علوم تربیتی
الهام خاک - کارشناسی علوم تربیتی
جلال رفیعی - کارشناسی علوم تربیتی

پژوهش حاضر با هدف ضرورت رابطه والدین با مربیان مدرسه در مدارس ابتدایی شهرستان گناباد و با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده ازمطالعه ی کتابخانه ای صورت گرفت .انجمن اولیا و مربیان بهترین نهاد برای ایجاد روحیه تعاون بین خانواده و مدرسه است .کارگاه های فردی و گروهی برای والدین میتوانند از میان همین انجمنها تشکیل شوند .گاهی مدارس با کمک روانشناسان خانواده برنامه های مفیدی را برگزار میکنند که در آنها خود دانش آموزان نیز حضور دارند.کودکان در سنین مدرسه دست کم یک سوم از زمان خود را بیرون از منزل و در محیطهای آموزشی سپری میکنند .این مدت زمان نسبتا بالا، گاهی این تصور را در والدین ایجاد میکند که یک نهاداجتماعی دیگر وارد کار شده است تا به کاهش حجم مسولیتهای والدین کمک کند. خانه و مدرسه در انجام وظایف تربیتی مکمل یکدیگرند خانه مدرسهی اول فرزند و مدرسه، خانه دوم اوست و اگر این دو نهاد روش ها و برنامه های هماهنگ نداشته باشند، در روند رشد کودک اختلال به وجود می آید .دو نهاد خانه و مدرسه نقش اساسی در تکوین شخصیت کودکان و نوجوانان دارند .دو نهاد خانه و مدرسه نقش اساسی در تکوین شخصیت کودکان و نوجوانان دارند .بین روش ها و منش های خانه و مدرسه باید همسویی و تشابه وجود داشته باشد و یکی ازاین دو کانون, کار دیگری را خنثی نکند، بلکه به عنوان دو جریان همدل و مکمل عمل کنند

والدین، مربیان مدرسه، مدارس ابتدایی