حسن جهانی زنگیر - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، ایران
عباس حمیدی زنگیر - کارشناسی ارشد علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، ایران
علی بابایی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران

پژوهش حاضر به عنوان بررسی رابطه ی سبک های دلبستگی و الگوهای ارتباطی خانواده با تاب آوری در دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی انجام گرفت. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. به همین منظور نمونه ای با حجم 300 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و پرسشنامه های سبک های دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید، الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک و تاب آوری کانر و دیویدسون بر روی آنان اجرا شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد که سبک دلبستگی ایمن با تاب آوری و جهت گیری گفت و شنود رابطه مثبت و معناداری دارد و با جهت گیری همنوایی رابطه معناداری ندارد((P<0/01؛ سبک دلبستگی اجتنابی با هیچ یک از متغیرهای تاب آوری، جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی رابطه معناداری ندارد((P<0/01؛ سبک دلبستگی دوسوگرا با تاب آوری و جهت گیری گفت و شنود رابطه منفی و معناداری دارد و با جهت گیری همنوایی رابطه معناداری ندارد((P<0/01؛ همچنین جهت گیری گفت و شنود با تاب آوری رابطه مثبت و معنا دار و جهت گیری همنوایی با تاب آوری رابطه منفی و معناداری دارند(.(P<0/01 در نتیجه می توان گفت چون افراد دلبسته ایمن، از خود و دیگران الگوهای عمل درونی مثبتی دارند بنابراین در روابط خود باز بوده و از تاب آوری بالاتری نسبت به افراد دلبسته نا ایمن برخوردارند و در مقابل افراد دلبسته نا ایمن به دلیل اجتناب از موقعیت ها و نیاز داشتن به تایید دیگران، در روابط خود بیشتر همنوا بوده و از تاب آوری پایینی برخوردارند.

سبک های دلبستگی، الگوهای ارتباطی خانواده، گفت و شنود، همنوایی، تاب آوری