حمیده صمدی - دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران کارشناس سلامت روان، معاونت بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

زندگی دانشجویی در عین حال که فرصت های جدیدی را برای فرد به همراه دارد، چالش ها و تنیدگی های خاص خود را نیز دارد. هدف این پژوهش، تعیین اثر بخشی تیاتر درمانی بر کیفیت زندگی دانشجویان می باشد. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل می باشد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد در نیمسال دوم تحصیلی سال 1395 -1394 بوده که با روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین متقاضیان، 30 نفر انتخاب شده و به گونه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در این پژوهش جهت بررسی کیفیت زندگی دانشجویان از فرم کوتاه زمینه یابی سلامت ( SF6) در سه نوبت قبل از شروع درمان، بعد از اتمام جلسات و پیگیری یک ماهه پس از اتمام درمان، استفاده شده است، که توسط دو گروه تکمیل گردید. جهت گروه آزمایش 8 جلسه تیاتر درمانی اجرا شده و گروه کنترل هیچ گونه مداخله درمانی را دریافت نکردند. یافته ها: یافته های تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد (p<0,05) که تیاتر درمانی روش مناسبی جهت افزایش کیفیت زندگی دانشجویان می باشد. نتیجه گیری: تیاتر درمانی بر ابعادکیفیت زندگی دانشجویان شامل سلامت عمومی، کنش جسمانی، محدودیت به دلایل جسمانی، درد بدنی، محدودیت به دلایل هیجانی، کنش اجتماعی، خستگی و نشاط و مشکلات هیجانی آنان تاثیر گذاشته است.

تیاتر درمانی، کیفیت زندگی، دانشجویان