سنجش نگرش زعفران کاران شهرستان گناباد نسبت به کشاورزی پایدار و ارتباط آن با کارایی اقتصادی مزارع

عملکرد مزارع زعفران در ایران طی سالهای 1350-1394 حدود 36 درصد کاهش داشته است که بخشی از این کاهش عملکرد به دلیل استفاده غیرکارا از نهاده ها بوده ا ست. ب نابراین به بود کارایی کشت زعفران ا مری ضروری ا ست. ا ما با ید توجه دا شت که هر سیستم زرا عی همواره با آ ثار محیط زیستی همراه ا ست و در کنار ا فزایش کارایی، تو جه به پا یداری کشت زعفران نیز ضروری ا ست. از طر فی نگرش نسبت به کشاورزی پا یدار در راستای دستیابی به پایداری بسیار حایز اهمیت است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف محاسبه کارایی اقتصادی مزارع زعفران شهرستان گناباد و برر سی ارت باط آن با نگرش نسبت به کشاورزی پا یدار انجام شد. برای دستیابی به اهداف تحقیق نمونه ای متشکل از 110 زعفران کار در ساال 1396 مورد بررسی قرار گرفت. بر پایه نتایج میانگین کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی در حالت بازده متغیر نسبت به مقیاس به ترتیب برابر 0/922،0/593 و 0/556 بوده است. ضریب همبستگی بین کارایی اقتصاادی مزارع و نگرش نسبت به کشاورزی پایدار 0/236 بوده و در سطح 5 درصد معناداری ا ست. به نظر میرسد کشاورزانی که از نگرش بهتری نسبت به کشاورزی پا یدار بر خوردار بوده اند به سطوح کارایی اقتصادی بالاتری د ست یافته اند. لذا اتخاذ راهکارهایی برای ارتقاء نگرش کشاورزان نسبت به کشت پایدار زعفران توصیه میشود.

Keywords:

تخصیص بهینه , نگرش , پایداری , زعفران , گناباد