مبانی قرانی استنباط احکام محیط زیست

با ورود بشر به دوران مدرن و صنعتی شدن تمدن بشری میزان ونحوه بهره برداری از طبیعت ومنابع آن تغییرات زیادی یافت. افزایش مصرف منابع طبیعی و بی رویه بودن آن در پی خود عوارض منفی ونامیمونی به ارمغان آورد که مهم ترین آن آلودگی و تخریب محیط زیست است. این امر متفکران،مصلحان، سازمان های مردم نهاد، دولت ها و مجامع بین المللی را در اندیشه اصلاح شیوه هاو کنترل میزان بهره برداری و مصرف منابع طبیعی و تدوین قوانین و ابزارهای نظارتی و وضع جرایم انداخت. به نظر می رسد دین میتواند ابزار مناسبی برای توسعه اخلاق صحیح استفاده از طبیعت باشد.دین با ایجاد ناظر درونی در پیروان خود بدون نیاز به ابزارهای نظارتی دیگر آنها را به رعایت قوانین ملزم میسازد.در کشور ما به دلیل حاکمیت نظام فقهی و نیز به دلیل گرایشات مذهبی که در اکثر افراد جامعه وجود دارد این نقش بسیار موثرتر می تواند ایفا شود.تدوین هر قانون منبعث از اصول و دیدگاه کلی واضعان آن است.احکام فقهی نیز برخاسته از اصول کلی مذکور در منابع فقهی (قران، سنت و...) است.در مقاله حاضر تلاش شد تا قواعد واصول کلی قرانی ناظر به طبیعت گرداوری شود تا به عنوان پیش فرض های استنباط احکام فقهی مورد استفاده فقها قرار گیرد باشد.

Keywords:

قران , محیط زیست , مبانی قرانی , طبیعت , احکام فقهی