سیاست ها و راهبردهای توسعه شهری با اتکاء بر مدیریت سکونتگاه های شهری با تحلیل قانون برنامه ششم توسعه

پایداری محیط زیست از ارکان اصلی مدیریت سکونت گاه های شهری محسوب میشود. اهمیت آن به لحاظ پیچیدگی مسایل انسانی روز به روز بیشتر میشود. همان گونه که سیاست گذاری و برنامه ریزی ضعیف، فقدان حاکمیت موثر و چارچوب های قانونی غیرکارا، توسعه پایدار شهری را کند می سازند، سیاست گذاری و برنامه ریزی با در نظر گرفتن رویکردهای مربوط به توسعه پایدار می توانند به ارتقای جوامع از نظر اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی یاری رسانند. برنامه های ملی مدیریت سکونت گاه های شهری کشورمان نیازمند بازنگری، تدوین و اجرا با در نظر گرفتن چشم انداز، سیاست ها و قوانین و مقررات محیط زیست شهری و باتوجه به برنامه ها و ابتکارهای بین المللی مدیریت سکونت گاه های شهری برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار می باشند. در این تحقیق با بیان دیدگاه ها و ظرفیت های بین المللی تحت عنوان اسناد، منابع، سیاست ها و برنامه های زیست محیطی و همچنین سیاست ها و برنامه های حاکم بر مدیریت سکونت گاه های شهری در کشور از جمله قانون برنامه ششم توسعه، خلاها و ظرفیت های موجود بررسی و توصیه های سیاستی با درنظر گرفتن ظرفیت های بین المللی بمنظور رفع خلاها و تقویت ظرفیت های موجود ارایه گردید.

Keywords:

محیط زیست شهری , سکونت گاه ها , توسعه پایدار , حقوق محیط زیست