میلاد پوررجبی - دانشجوی دکتری جامعه شناسی اقتصاد و توسعه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

گردشگری صنعتی است که توسعه آن نیازمند شناخت و آگاهی کافی از مسایل و عوامل موثر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در هر منطقه است. استان گیلان پوشیده از جنگلهای و دارای آبوهوای معتدل و مرطوب است. صومعه سرا که در منطقه غربی این استان واقع است؛ باوجود جاذبههای متعدد گردشگری، ازجمله تالابها و دریاچه ها، مناطق کوهستانی و جنگلی، میتواند با مدیریت و برنامه ریزی صحیح به قطب مهم گردشگری در سطح منطقه تبدیل و به عنوان یکی از محورهای مهم گردشگری کشور مطرح شود. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی اجتماعی مدیریت شهری صومعه سرا به عنوان یکی از مقصدهای گردشگری در مناطق شمالی کشور و ارایه راهکارهایی به منظور توسعه صنعت گردشگری است. روش پژوهش حاضر، بر اساس نوع هدف، کاربردی و بر اساس نوع روش، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه گردشگران ورودی به شهرستان صومعه سرا بوده اند که با استفاده از جدول مورگان، 384 نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب و مورد مصاحبه و پرسش قرار گرفتند. همچنین از آزمون های آماری، نظیر آزمون همبستگی اسپیرمن و آزمون تی برای بررسی فرضیه ها استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان دهنده این است که از میان شاخصهای موردبررسی، ضعف های مدیریت شهری، عدم یکپارچگی مدیریت در بهره برداری پایدار از جاذبه ها، کمبود امکانات، عدم دسترسی و اطلاع رسانی، بیشترین سهم را در نارضایتی مسافران ایفا میکند. یافته ها نشان میدهد که این منطقه علیرغم برخورداری از ظرفیت تبدیل شدن به یک منطقه نمونه گردشگری، ضعف عملکرد در حوزه مدیریت و کمبود تبلیغات از موانع اساسی درراه رسیدن به این مهم است.

صنعت گردشگری، مدیریت شهری، گردشگر، مقاصد گردشگری، توسعه ی پایدار