امیرمحمد سلیمانی - گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
محمدحسن جعفری صیادی - گروه کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه پیام نور

امروزه تجمع فلزات سنگین در محیط زیست از جمله عوامل بسیار خطرناکی است که سلامت جوامع بشری و محیط زیست را به خطر انداخته است. اگرچه روش های فیزیکی و شیمیایی متعددی برای پاکسازی محیط زیست از این آلاینده ها وجود دارد، اما اغلب آنها به دلیل تاثیرات جانبی مخربی که دارند کمتر مورد استفاده قرار میگیرند. در این میان گیاه پالایی یکی از روش های سازگار با محیط زیست است که با استفاده از گیاهان متنوع، میتواند منابع آبی و خاکی را از وجود آلاینده های نظیر فلزات سنگین، آفت کش ها و لکه های نفتی پاکسازی کند. یکی از موانعی که بر سر راه این تکنولوژی قرار دارد سرعت رشد کند و حجم کم زیست توده ای این گیاهان است، به همین دلیل باشناسایی و شناخت نحوه انتقال، ذخیره و سم زدایی این عناصر و پروتیین های موثر در این زمینه، و استفاده از این داده ها و تغیر در سطح پروتیین ها و DNA این گیاهان به کمک روش های بیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک، میتوان باعث افزایش رشد و بهبود عملکرد و کارایی این گیاهان شد.

بیوتکنولوژی، فرا انباشتگر ها، فلزات سنگین، گیاه پالایی