ارایه راهبردهایی برای بازآفرینی شهری با بهره گیری از اصول نوشهرگرایی (نمونه مطالعاتی: بافت قدیم شهر بابل)

بافت قدیم شهر بابل در زمره بافت های کهن کشور به شمار می آید که در سال های اخیر با بی توجهی روبرو شده و در حال از دست دادن سرزندگی و پویایی خود می باشد. برای آنکه این بافت بتواند به حیات خود ادامه دهد، یکی از روش های مدنظر برای بازگرداندن حیات به بافت قدیم شهر بابل بازآفرینی شهری می باشد. در بازآفرینی شهری باید ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، حمل و نقل و دسترسی و سایر زمینه ها مورد توجه قرار گیرد تا بافت قدیم با نگاهی یکپارچه مورد مداخله و برخورد قرار گیرد. آنچه در مورد بافت قدیم شهر بابل قابل توجه و متفاوت به نظر می رسد آن است که این بافت علی رغم فرسودگی، هنوز برخی ظرفیت های پویایی و سرزندگی خود راحفظ نموده و دارای ظرفیت های مناسبی برای بازآفرینی می باشد. این پژوهش با بیان ویژگی های اصلی بافت قدیم شهر بابل، و با بکارگیری تکنیک SWOT به شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید پرداخته و با بهره گیری از اصول نوشهرگرایی که فلسفه شکل گیری آن جلوگیری از زوال مراکز شهری بوده، به ارایه راهبردهایی برای بازآفرینی بافت قدیم شهر بابل پرداخته است.

Keywords:

بازآفرینی , سرزندگی , نوشهرگرایی , بافت قدیم شهر بابل