محمدرضا رضایی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد
سمیه احمدی نژاد - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد
سیدمحمد حسینی پورهدش - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری

امروزه بسیاری از شهرها و سکونت گاه ها در پهنه های زلزله خیز و در معرض خطر بنا شده اند یا به دلیل پیشرفت های تکنولوژی در معرض سوانح انسان ساخت قرار دارند. نگاهی که تا کنون در مدیریت سوانح و مدیریت شهری وجود داشته، بیشتر نگاه مقابله ای و کاهش اثر مخاطرات بوده است. دراین میان، مفهوم تاب آوری، مفهوم جدیدی است که بیشتر در مواجهه با عوامل ناشناخته و عدم قطعیت ها به کار برده میشود. هدف از این مطالعه، ارزیابی و سنجش میزان تاب آوری کلان شهر اصفهان بدون در نظر گرفتن تهدید مخاطره خاصی است. بنابراین، ابتدا ابعاد و مولفه های تاب آوری شهری بیان گردید سپس با استفاده از دیدگاه خبرگان حوزه های مختلف که کاملا با وضعیت موجود کلان شهر اصفهان آشنایی داشتند نظرسنجی شد و با تحلیل پرسشنامه ها و انجام مطالعات و محاسبات لازم میزان تاب آوری کلان شهر اصفهان در ابعاد و مولفه های مختلف مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصل شده، میزان میانگین تاب آوری شهر اصفهان برابر 66/2 است که پایین تر از 3 را نشان میدهد و وضعیت مطلوبی نیست. بااین حال بعد اقتصادی بالاترین رتبه را در تاب آوری کلان شهر اصفهان دارد.

تاب آوری، شرایط اضطراری، آسیب پذیری، مدیریت سوانح و مخاطرات، کلان شهر اصفهان