برنامه ریزی جهت ساماندهی بافت های فرسوده شهری با استفاده از مدل SWOT (مطالعه موردی بافت فرسوده منطقه ده تبریز)

بافت های فرسوده شهری، محدوده آسیب پذیر شهر ازنظر سوانح و مخاطرات محیطی بخصوص زلزله ازیک طرف و نارسایی های عملکردی، کالبدی، زیست محیطی و اجتماعی- اقتصادی از طرف دیگر است که نیازمند شناسایی دقیق، جامع و مداخله آگاهانه و برنامه ریزی شده به منظور ساماندهی آن می باشد. جهت شناسایی آسیب ها و ارایه راهکارهایی جهت پیشگیری و اصلاح، موارد متعددی از مسایل اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، شهرسازی و معماری مطرح و متاثر از یکدیگرند. مسایلی مانند شاخص های کیفیت زندگی، حیات اجتماعی، کیفیت محیط، آلودگی آب وهوا، اثرات سوداگری زمین و مسکن، فقر شهری و کیفیت پایین ساخت وسازها ازجمله مسایل کلانی است که در نوسازی این بافت ها موردتوجه می باشد. در صورت عدم توجه و نپرداختن به مرمت آن ها این محلات به فرسودگی کامل در عملکرد و فعالیت دچار می-شوند لذا مرمت و باز زنده سازی بافت های فرسوده شهری نقش بسزایی در ارتقاء کیفیت زندگی در محله دارند. هدف مقاله حاضر برنامه ریزی جهت ساماندهی بافت فرسوده منطقه ده کلان شهر تبریز است. این مقاله با رویکردی توصیفی تحلیلی، از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با استفاده از مدل SWOT تهیه و تدوین شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که محدوده ازنظر نقاط ضعف از آسیب پذیری بالایی برخوردار بوده و درعین حال فرصت های بهینه جهت بهره-گیری و رسیدن به کمال مطلوب را داراست.

Keywords:

بافت فرسوده , فرسودگی کالبدی , ساماندهی , منطقه ده کلان شهر تبریز