محمود امیری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری،معاون عمران روستایی بنیاد مسکن استان همدان، استاد دانشگاه آزاد، واحد همدان
رامین طالبی - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان
آنوش اسکندری - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری ، استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان

امروزه شهرها محل اصلی زندگی و کار بشر شده اند، به حدی که بیش از 50 درصد مردم در شهرها زندگی می کنند. از این لحاظ توجه به سطح کیفیت زندگی شهرها و نیازهای ساکنین بسیار دارای اهمیت است. نظر به مشکلات متعدد شهرها باعث به وجود آمدن رویکردهای متفاوتی است که زیست پذیری یکی از آنها است. امروزه در کشورهای پیشرفته توجه به زیست پذیری یکی از محورهای تعیین سیاست در برنامه ریزی است. این مقاله ضمن معرفی مشارکت به عنوان یکی از ملزومات زیست پذیری شهری؛خاستگاه نظری، دیدگاه های تاثیر گذار و ادبیات نظری را بررسی کرده است. این تحقیق به لحاظ هدف بنیادی-نظری و داده های آن، به روش کتابخانه ای-اسنادی فراهم آمده است. یافته های این مقاله بیانگر این موضوع است که با توجه به اینکه شهر بستر و زیست بوم بشر است بنابراین بدیهی است که ایشان نقش مهمی را در تصمیم گیری های شهر جهت افزایش زیست پذیری شهری و ایجاد حس تعلق ساکنین که در آن محل و شهر زندگی می کند ایفا کند که این مهم در اتخاذ تصمیمات در برنامه ریزی طرح هایی در قالب افزایش زیست پذیری شهری پررنگ نیست.

زیست پذیری، فرایند برنامه ریزی شهری، فرایند طراحی شهری، مشارکت مردمی