ارزیابی پیاده مداری محلات مسکونی بر اساس عوامل عینی محیط انسان ساخت (مورد مطالعه: منطقه ی 7 تهران)

پیاده روی اساسی ترین شیوه ی جابجایی درشهرهای پایدار به حساب می آید که تقریبا تمامی گروههای سنی می توانند ازآن بهره مند شوند. اهمیت پیاده روی به اندازه ای است که برخی برنامه ریزان معروف شهری محلات ایده ال را محلاتی می داند که برای پیاده روی طراحی شده اند. پیاده روی به عنوان یک رفتار تحت تاثیر عوامل مختلف فردی ، اجتماعی، اقتصادی و محیطی است. درسال های اخیر به نقش وتاثیر عومل محیط انسان ساخت در پیاده روی تاکید شده است. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی پیاده مداری محلات مورد مطالعه براساس شاخص های عینی محیط انسان ساخت می باشد. از بین عوامل محیط انسان ساخت تراکم مسکونی خالص ، اختلاط کاربری ، تراکم تقاطع وفضاهای سبز از فاکتورهای موثر در پیاده روی هستند. از این رو در این پژوهش پیاده مداری محلات 14 گانه منطقه ی 7 تهران براساس 4 متغیر مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده واز نرم افزار Arc Gis10.3 برای تحلیل داده ها استفاده شد. مدل های هرفیندال- هریشمن(HHI) و روش استاندارد سازی فازی در اندازه گیری شاخص ها مورد استفاده قرار گرفت. برای محاسبه ی شاخص پیاده مداری از مجموع نمرات استاندارد شده ی متغییرهای به کار رفته استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که درشاخص پیاده مداری، محلات خواجه نظام ملک با نمره (169/3) و نطام آباد با نمره ی (108/3) بالاترین قابلیت پیاده مداری ومحلات عباس آباد با نمره ی (281/1) و شهید قندی با نمره ی (264/1) پایین ترین قابلیت پیاده مداری را به خود اختصاص دادند.

Keywords:

پیاده مداری , محیط انسان ساخت , تهران