محمدجواد رضوانی - استادیار گروه مهندسی مکانیک، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
احسان کدخدازاده - دانشجوی ارشد مهندسی مکانیک، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
پیمان شه بندگان - دانشجوی ارشد مهندسی مکانیک، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران

بالا بردن میزان کارآیی جاذبها و نیز جلوگیری از شدت نیروی اولیه به سازه اصلی و سرنشینان همواره مورد توجه متخصصان بوده و روش های گوناگونی در این زمینه به کار برده شده است، در این مقاله، اتلاف انرژی در جاذب های دو لوله استوانه ای به صورت جازنی بررسی می شوند. لوله های استوانه ای از جنس آلومینیوم بوده که به صورت خالی و پر شده از فوم تحت بار محوری شبه استاتیک قرار می گیرند. در این مطالعه، اثرات قطر لوله ها، ضخامت لوله ها و وجود فوم پلی یورتان در مشخصات ضربه پذیری جاذب به صورت تجربی بررسی می شوند. نتایج نشان می دهند که مکانیزم ایجاد جاذب دو لوله به طوری که لوله داخلی به صورت جا زنی در لوله خارجی قرار گیرد از اعمال نیروی ناگهانی جلوگیری می کند. علاوه بر این افزایش قطر و ضخامت لوله باعث افزایش جذب انرژی می شود. همچنین، با مقایسه بین جاذب های دو لوله خالی و پر شده از فوم مشاهده گردید که، وجود فوم پلی یورتان باعث افزایش پایداری جاذب و نیز افزایش جذب انرژی می شود.

جاذب دو لوله، جازنی، جذب انرژی، ماکزیمم نیروی لهیدگی، فوم پلی یورتان