مرتضی یوسفی - دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس
جواد شهبازی کرمی - دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک دانشگاه شهید رجایی،
سجاد ربیعی - کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، دانشگاه بوعلی همدان،

امروزه با توجه به پیشرفت روز افزون صنایع مختلف بهره گیری از مواد و آلیاژهای گوناگون، دانشی مهم در عرصه مهندسی می باشد. در سال های اخیر، استفاده از محصولات فرایند هیدروفرمینگ در صنعت خودرو به دلیل مزیت هایی که نسبت به محصولات فرآیندهای سنتی دارند، افزایش یافته است. یکپارچگی محصول، کاهش وزن، چقرمگی و استحکام ساختاری بالا، پایین تر بودن هزینه ابزار، نیاز کمتر به عملیات اضافی و دقت ابعادی بالا از مزیت های این فرآیند است . محصولات فرایند هیدروفرمینگ دارای محدودیت هایی نیز می باشد که شامل محدود بودن حداکثر فشار و نیروی محوری تامین شده توسط سیستم و بوجود آمدن عیوبی مانند ترکیدگی، کمانش و چروکیدگی حین انجام فرآیند می ش ود. یکی از عوامل موثر در حداکثر فشار ش کل دهی، به کارگیری روان کار ها در فرآیند هیدروفرمینگ است. در این مقاله به بررسی تجربی و عددی نقش نانو روان س از های مختلف بر نیروی لازم جهت انجام فرآیند هیدروفرمینگ پرداخته شده است. نانو پودر Ti02 با ابعاد دانهی 10، 50 و 500 میکرومتر و همچنین از پودر MoS2 با ابعاد میکرو در آزمایش های تجربی استفاده شد. در این پروژه به صورت تجربی و عددی نشان داده ش د که می توان با بکارگیری نانو روانکار TiO2 مقدار شکل پذیری را تا 17 /8 ٪ بهبود بخشید

کلیدی هیدروبالجینگ، نانو روانکار، شکل پذیری، نازک شدگی