بکارگیری رویکرد طراحی آزمایشات و الگوریتم تبرید تدریجی برای بهینه سازی استحکام کششی و ناحیه متاثر از حرارت در جوشکاری با الکترود تنگستن و گاز محافظ

فرآیند جوشکاری با استفاده از الکترود تنگستن و گاز محافظ پا به اصطلاح تیگ، به دلیل کیفیت بالای اتصال از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از کاربردهای مهم این فرآیند در اتصال ورقهای نازک است. در تحقیق حاضر اثر پارامترهای مختلف جوشکاری تیگ بر روی کیفیت اتصال لوله هایی از جنس فولاد زنگ نزن 304 مورد مطالعه قرار می گیرد. به منظور گردآوری داده های تجربی مورد نیاز تعدادی آزمایش هدفمند به کمک روش طراحی آزمایشات با رویکرد تاگوچی طراحی و اجرا گردید. سپس برای مدلسازی برای دو خروجی عرض ناحیه متاثر از حرارت و استحکام کششی از مدلسازی رگرسیونی استفاده شد. بعد از صحه گذاری مدل های ریاضی، مجموعه مدل های اصلح فرآیند انتخاب شد . در انتها، برای بهینه سازی پارامترهای جوشکاری برای دستیابی به اتصال جوشی با استحکام کششی بالا و عرض ناحیه متاثر از حرارت کم از الگوریتم فراابتکاری تبرید تدریجی استفاده شد. مقایسه نتایج محاسباتی و داده های تجربی، عملکرد مناسب روش های آماری و بهینه سازی پیشنهادی را تایید می کند.

Keywords:

جوشکاری با الکترود تنگستن با گاز محافظ (تیگ) , طراحی آزمایشات , مدل سازی رگرسیونی , بهینه سازی , الگوریتم تبرید تدریجی