مشکل عصبی زبانی در دسترسی و سوییچ کردن واژگانی در اتیسم

سابقه و هدف:پس از درمان سطح مقدماتی زبان در اتیسم، ناتوانی در بیان و انتقال مطالب از مشکلات عمده است. در مطالعه بالینی این کودکان با عملکرد بالا، علایمی از دشواری های خاص در انتخاب و دسترسی واژگانی مشاهده می شود. آن ها علی رغم برخورداری از حافظه لازم، در بیان مطالب نوعی خطای ویژه نشان می دهند، به طوری که یکسان بودن واژه ی آغاز جمله با جملات پیشین، به آسانی آن ها را از گفتن ادامه موضوع منحرف می کند. در پی این رویداد موضوع مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش کار:آزمودنی های اتیسم دارای گفتار بدون عقب ماندگی ذهنی مشخص و بدون سایر اختلالات عصبی عضلانی، در دفعات متعدد مورد بررسی قرار گرفتند. برای آزمایش، از شنیدن و بازگویی داستان های کوتاه با حدود چهل کلمه استفاده شد. پس از تمرین و تکرار، به طور تصادفی به سه شیوه خواسته شد که داستان را بازگو کنند: بازگویی آزاد بدون تحریک و کمک، با بیان واژه ی آغاز جمله برای سرنخ دادن توسط درمانگر، با بیان دو واژه ی آغاز جمله برای سرنخ دادن توسط درمانگر. یافته ها:در بازگویی آزاد، اغلب در نیمه راه، تداوم بیان داستان رها می شد، در ارایه سرنخ با واژه ی آغاز جمله، در بیشتر موارد آزمودنی به بیان جمله قبلی با همان آغازه باز می گشت. در ارایه سر نخ با دو واژه ی آغاز جمله از مقدار خطا کاسته می شد. بحث و نتیجه گیری:حافظه در ساختار عصبی زبانی اتیسم بر تداعی مبتنی است، به همین دلیل با شنیدن واژه ی آغاز جمله، آنچه پیش تر شنیده یا بیان کرده است، تداعی می شود و آن را بازگو می کند و بنا به ملاحظات خاص این آسیب، قادر به بازداری نمی شود. به علاوه ویژگی های مربوط به حافظه فعال مانع از سازمان دهی معنایی در روند سلسله مراتبی می شود. در نتیجه برخی محرک ها برای دستگاه عصبی این کودکان به مثابه داروی نامناسب و تجویز خطا، به جای آن که بهبود ببخشد موجب تخریب می شود.

Keywords:

اتیسم , زبانی عصبی , بازگویی , تداعی , حافظه فعال