ارزیابی ادراک دانشجویان پزشکی در زمینه سرقت ادبی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 455

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JEMED01_024

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

Abstract:

مقدمه انتشار یک مقاله علمی از سوی دانشجویان و اساتید پزشکی در حوزه دانشگاهی بسیار پر اهمیت انگاشته می شود و معمولا مفاهیمی چون سرقت ادبی و سوء رفتاری علمی در انتشار مقالات نادیده گرفته می شود. این مطالعه با هدف ارزیابی ادراک دانشجویان پزشکی مقاطع بالینی در زمینه سرقت ادبی و مفاهیم مرتبط در دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفته است. روش بررسی این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی و به صورت مقطعی می باشد. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان پزشکی مقاطع بالینی دانشگاه تشکیل می دادند که با نظر مشاور محترم آماری 100 نفر از آنان روش تصادفی در این مطالعه شرکت نمودند. فرم نظر سنجی دانشجویان به روش تحقیق ساخته با تایید روایی صوری اساتید آموزش پزشکی و پایایی 84%=α تهیه و درجمعیت مذکور به روش تصادفی ساده توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده های آماری نیز با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 21 و آزمون های آماری توصیفی – تحلیلی انجام گرفت. یافته ها در مجموع 100 دانشجوی پزشکی شرکت کننده در مطالعه، میانگین سنی 52/1±3/23 بود. اکثریت آنان (7/%69) در مورد کلمه اخلاق نشر مطالبی را شنیده بودند. طبق نتایج بدست آمده (2/%31) حداقل یک مقاله را منتشر کرده بودند و 9/18% از آنان به معیارهای نوشتار اخلاقی مقالات (COPE) آگاهی داشتند. همچنین آگاهی دانشجویان در مورد موضوع سرقت ادبی در میان دو جنس معنادار بود به گونه ای که سرقت ادبی در دختران دانشچو بیش از پسران بود( P<0/05). نتیجه گیری نتایج بدست آمده حاکی از آگاهی نسبتا پایین دانشجویان پزشکی از موضوع سرقت ادبی و اخلاق نشر بود که نیاز به افزایش آگاهی در خصوص موضوعات مرتبط با اخلاق نشر در بین دانشجویان پزشکی مقاطع بالینی احساس می شود و به نظر می رسد برگزاری دوره های آموزشی و یا قرار دادن واحدها یا سرفصل های آموزشی در دوره تحصیلی علوم پایه دانشجویان می تواند درتوانمندسازی و توسعه حرفه ای پزشکان در آینده موثر واقع شود.

Authors

پریسا نبییی

مرکز تحقیقات آموزش بالینی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

میترا امینی

مرکز تحقیقات آموزش بالینی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

هاجر شیعه

مرکز تحقیقات آموزش بالینی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

ماریا جلالی نژاد

مرکز تحقیقات آموزش بالینی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران