رابطه بین عوامل فضایی – مکانی در توسعه صنایع چوبی در روستاها (مطالعه موردی: شهرستان ملایر، بخش جوکار)

پژوهشگران و برنامه ریزان بر این باورند که برای پویایی اقتصاد روستایی، باید متنوع سازی فعالیت ها در برنامه ریزی فضایی و منطقه ای مورد توجه قرار گیرد، در این میان یکی از راهکارهای متنوع سازی فعالیت ها در مناطق روستایی ایجاد صنایع مرتبط با عوامل فضایی-مکانی می باشد. روش تحقیق، کاربردی و توصیفی- تحلیلی می باشد، در این تحقیق تلاش شده، تا به روش کتابخانه ای و میدانی، 9 روستا از 42 روستای بخش را به طور خاص بررسی کرده تا به رابطه بین عوامل فضایی-مکانی و صنایع چوبی از دیدگاه شاغلین صنایع چوبی و ساکنان روستاها دست پیدا کنیم. به همین دلیل کل کارگاه های موجود در این 9 روستا که بالغ بر 150 کارگاه بود را مورد پژوهش قرار دادیم، و بوسیله فرمول کوکران با خطای 5 درصد از 17235 نفر (فرد)، 380 نفر (فرد) به عنوان جامعه نمونه انتخاب شده اند که برای رسیدن به نتایج اصولی و علمی 190 پرسشنامه از شاغلان روستا و 190 پرسشنامه از ساکنان روستا پر شد. و پایایی آنها بوسیله روش آلفای کرونباخ به میزان 0.890 شاغلان و 0.935 ساکنان تایید شد و داده های جمع آوری شده بوسیله نرم افزارهای و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتیجه تحقیق حاضر نشان داد که رابطه ،spss ،gis ،Excel معناداری بین عوامل فضایی-مکانی در توسعه صنایع چوبی دیده می شود پس می توان با توجه به این عوامل فضایی-مکانی، یک برنامه ریزی اصولی و درست برای توسعه این صنایع و متنوع سازی فعالیت های اقتصادی در روستاهای مورد نظر ایجاد نمود.

Keywords:

صنایع چوبی , عوامل فضایی – مکانی , اقتصاد روستایی , شهرستان ملایر , بخش جوکار