سیدمحمد سجادی عطار - مدیر انستیتو عمران دانشکده فنی مشهد (شهید محمد منتظری)
وحیده قلی زاده - کارشناس ارشد سازه و آزمایشگاه کنترل کیفیت خط ۲ قطارشهری مشهد
محمدجواد باقری - کارشناس آزمایشگاه کنترل کیفیت خط ۲ قطارشهری مشهد

در بسیاری از پروژه های تونلی نظیر قطار شهری، حفاری تونل ها توسط دستگاه حفاری مکانیزه TBM انجام می گیرد. همزمان با کنار هم قرار دادن قطعات بتنی پیش ساخته ای به نام سگمنت دیواره های تونل با مقطع دایره ای شکل و به صورت رینگ در طول مسیر ساخته می شوند .به منظور ایجاد بستر مسطح برای روسازی و استفاده بهینه از عرض تونل که متناسب با قطر تونل و ارتفاع مفید وسیله نقلیه میباشد، کاربرد مصالح پرکننده به عنوان زیرسازی مرسوم است. مشخصات زیرسازی با توجه به شرایط بارگذاری و روسازی قابل محاسبه است. هرچند ممکن است بعضا روسازی سازهای با اتکا به دیواره های تونل و بدون پر کننده نیز اجرا شود. لیکن در تونل خط 2 قطار شهری مشهد، استفاده از بتن پرکننده با حداقل مقاومت 5 مگاپاسگال به ارتفاع 1/1 متر از پایین ترین تراز کف تا حصول تراز زیر روسازی مد نظر گروه طراحی بوده است.در این پژوهش با امکان سنجی شرایط اجرایی و اقتصادی، استفاده از بتن های مگر، پیش آکنده، مورتار، تراوا و فوم بتن به عنوان پرکننده در تونل خط 2 قطار شهری مشهد ارزیابی و بعضا مورد تجربه اجرایی قرار گرفته است. نتایج حاصل از طرح اختلاط ها، هزینه های تولید و اجرا و مشکلات فنی و اجرایی ارایه می شود.

تونل خط 2 قطار شهری مشهد، مصالح پرکننده، بتن مگر، بتن پیش آکنده، بتن تراوا، ملات مورتار، فوم بتن