حسین نادرپور - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان
سیدعلیرضا علوی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان

یکی از مهمترین چالش ها در بحث مدل سازی عددی و یا نرم افزاری رفتار دراز مدت و یا پارامترهای مربوط به دوام بتن و اعضای بتن آرمه، نحوه ی اعمال و در نظرگرفتن عدم قطعیت و احتمالات است که باعث پیچیدگی در مدل سازی و پیشبینی شده است. افزون بر عدم قطعیت، وجود پارامتر های توصیفی و کیفی در کنار پارامتر های عددی و کمی، کار را برای مهندسین و محققین پیچیده تر کرده است. امروزه از روش های گوناگون ریاضیاتی برای انجام این امر بهره گرفته می شود، که یکی از این ها، روش های مبتنی بر منطق فازی که به آنها سیستم های فازی نیز گفته می شود، است. منطق فازی در سال 1965 معرفی شد و از جمله منطقه ای چندارزشی است و بر نظریه ی مجموعه های فازی استوار است. منطق فازی فناوری جدیدی است که شیوه هایی را که برای طراحی و مدل سازی یک سیستم نیازمند ریاضیات پیچیده و پیشرفت هاست، با استفاده از مقادیر زبانی و دانش انسانی جایگزین می سازد. در این مقاله، قدرت و دقت روش های مبتنی بر منطق فازی برای پیش بینی محل و نوع ترک در اعضای بتنی، ارزیابی دوام بتن، ارزیابی خوردگی بتن و میلگردها، تشخیص و پیش بینی تخریب بتن، پیش بینی مقاومت بتن در برار نفوذ آب و ارزیابی طول عمر اعضای بتنی در برابر عوامل محیطی مورد بررسی قرار گرفته شده است.

منطق فازی، بتن، دوام، مدل سازی، پیش بینی