ابراهیم خدابنده - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه مازندران بابلسر
حبیب اکبرزاده بنگر - استادیار گروه عمران، دانشگاه مازندران بابلسر

افزودن الیاف فولادی به بتن در رفتار آن قبل از رسیدن به تنش حداکثر تاثیر چندانی ندارد، اما رفتار پس از ترک خوردگی را به شدت تغییر میدهد. این روش در بهبود قابلیت های اعضای خمشی بتنی مانند مقاومت خمشی و شکل پذیری موثر واقع میشود. همچنین جهت سهولت در بتن ریزی و کاربرد الیاف فولادی، استفاده از بتن خودتراکم دارای مزیت های زیادی می باشد. امروزه ساخت دال های بتنی حاوی الیاف فولادی بدون میلگرد مسلح کننده مرسوم شده است. نتایج تحقیقات گذشته نشان میدهد که آتش و حرارت باعث کاهش مقاومت خمشی اعضای ساخته شده با بتن معمولی می گردد. لذا در این تحقیق تاثیر دمای بالا بر مقاومت خمشی و چقرمگی بتن خودتراکم الیافی مورد بررسی قرار میگیرد. پس از انتخاب طرح و انجام آزمایش های کارایی بتن تازه طبق آیین نامه اروپا (EFNARC)،نمونه های منشوری با ابعاد 10x10x90 سانتی متر ساخته شده و پس از عملآوری، تحت دماهای 200، 400 و 600 درجه در کوره قرار داده شده و پس از سرد شدن در محیط، تحت آزمایش خمش طبق استاندارد C293 ASTM قرار گرفته است. جهت بررسی رفتار خمشی نمونه ها، نمودار بار تغییرمکان نمونه ها ترسیم شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که افزایش دما باعث کاهش مقاومت خمشی و همچنین چقرمگی بتن خودتراکم الیافی شده است ؛ک اهش مقاومت خمشی و چقرمگی بتن خودتراکم حاوی الیاف فولادی نسبت به بتن خودتراکم فاقد الیاف به دلیل عملکرد مناسب الیاف فولادی در دماهای بالا، کمتر می باشد.

بتن خودتراکم، الیاف فولادی، درجه حرارت، مقاومت خمشی، چقرمگی