بررسی تاثیر الیاف ترکیبی بر میزان جذب انرژی بتن

بتن به ذات خود ماده ای ترد و شکننده می باشد که همواره از سنین ابتدایی و در طول خدمت پذیری مستعد ترک خوردگی می باشد. ترک ها اغلب سازه ای و یا غیر سازه ای می باشند. از یکپارچگی ریز ترک، ترک های بزرگتر حاصل می شوند. ایجاد ترک های اولیه و مخصوصا ثانویه باعث ضعف در پارامترها و خواص مهندسی بتن می گردد، که باعث بروز اختلاف و تغییر خواص بتن اجرا شده در مقایسه با بتن طراحی شده می شود. جلوگیری از تشکیل ریز ترک ها، ممانعت از بهم پیوستگی آنها و گسترش ترک ها همواره مورد توجه مهندسین بوده است، بطوری که اخیرا با استفاده بکارگیری الیاف های با طول های مختلف مورد بررسی قرار گرفته اند و نتایج آنها مستند می باشد. اما از آنجا که خواص و مشخصات ذاتی هر نوع از الیاف مختلف متفاوت می باشد، در این تحقیق سعی بر آن شد با بکارگیری انواع مختلف الیاف و با طول های متفاوت به بررسی میکروسکوپی مکانیسم تشکیل ترک ها و عملکرد الیاف در جلوگیری از تشکیل ترک و بعد از رخداد ترک، به بهینه یابی مقدار استفاده هریک از الیاف ها در بتن خودتراکم پرداختیم. در این تحقیق با بکارگیری 92 طرح اختلاط که حاوی الیاف با طول های یکسان، الیاف با طول های متفاوت و الیاف با نوع و طول متفاوت به بررسی تاثیر استفاده از الیاف ترکیبی با طول های متفاوت پرداختیم. نتایج حاکی از آن است که استفاده از الیاف ترکیبی با طول های متفاوت عملکرد بهتری در افزایش پارامترها و خواص مهندسی بتن و مخصوصا افزایش میرایی ذاتی (جذب انرژی) بتن می گردد.

Keywords:

بتن خودتراکم , ترک خوردگی , الیاف ترکیبی , جذب انرژی , خواص بتن خودتراکم