محمدحسین تدین - دانشجوی دکترای سازه های دریایی، مهندسی عمران، پردیس دانشکده فنی دانشگاه تهران
محمد شکرچی زاده - رییس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، انستیتو مصالح ساختمانی دانشگاه تهران
محسن تدین - رییس هیات مدیره انجمن بتن ایران
مهدی ولی پور - دانشجوی دکترا، مرکز مطالعات مهندسی زیرساخت (CIES)، دانشگاه علم و فناوری Missouri، آمریکا

یکی از مخرب ترین عوامل در سازه های بتنی مسلح در محیط های دریایی، نفوذ یون کلرید در بتن می باشد. یون کلرید می تواند باعث تخریب لایه محافظ روی میلگرد داخل بتن گردد و منجر به شروع خوردگی فولاد در بتن شود. برای بهبود دوام و شرایط بهره برداری از سازه های بتنی مسلح در شرایط مهاجم با دما، رطوبت و غلظت زیاد یون کلرید محیط مانند خلیج فارس، استفاده از پوزولان و بویژه دوده سیلیسی توسط محققان مختلفی پیشنهاد شده است.در این تحقیق، انتشار یون کلرید و مقاومت فشاری بتن حاوی دوده سیلیسی با درصد جایگزینی 5، 7/5 و 10 درصد و نسبت آب به سیمان 0/40 و همچنین بتن بدون دوده سیلیسی و با نسبت آب به سیمان 0/35، 0/40، 0/45 و 0/50 بررسی شده است. همه بتن ها در دو شرایط آزمایشگاهی و شرایط جزر و مدی در سایت تحقیقاتی دانشگاه تهران واقع در جزیره قشم قرار گرفتند. آزمونه های آزمایشگاهی پس از 3 ماه در معرض آب نمک طبق روش استاندارد، و آزمونه های در محل پس از 3، 9، 27 و 50 ماه در شرایط رویارویی جزر و مدی سایت تحقیقاتی مورد آزمایش نفوذ یون کلرید قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که استفاده از دوده سیلیسی علاوه بر افزایش مقاومت فشاری، به شدت نفوذپذیری بتن در برابر یون کلرید را بهبود می دهد. بنظر می رسد استفاده از 7/5 درصد دوده سیلیسی حالت بهینه مصرف این پوزولان چه از لحاظ مقاومتی و چه از نظر نفوذ یون کلرید می باشد. در طولانی مدت نیز، ضریب انتشار و غلظت یون کلرید سطحی طرح های مختلف اختلاف بسیار کمی با یکدیگر پیدا کرده اند.

بتن، ضریب انتشار یون کلرید، غلظت کلرید سطحی، دوام در محیط خلیج فارس، ناحیه جزر و مدی، دوده سیلیسی، محیط دریایی