آمون جوادی

مفروض نمودن گرایش به همجنس به عنوان خواه هوییت جنسی خواه بیماری ، بدلیل تفاوت آن با عرف جامعه که همان پیوند زناشویی میان دو ناهمجنس است علاوه بر سرگردانی هوییتی برای فرد ، قضاوت جامعه در گذر زمان را در پی داشته است. یافته های روانشناسی در دهه های اخیر تعاریف جدیدی از گرایش های جنسی را ارایه داده است که با تعاریف سنتی دین از این مهم فاصله بسیار دارد.در تعریف گرایش جنسی این چنین آمده است که تمایل عاطفی یا جنسی یا هردو میان دو جنس فارغ از نوع جنسیت آنها در حالی که انحراف جنسی ، مجموعه ای از اختلال های بیمارگونه فارغ از هرگونه اخلاقیات و ارزش های انسانی و اخلاقی می باشد.دین به عنوان معیار سنجیدن ارزش ها و منشا عرف جامعه بخصوص در این مقوله ، جایگاهی بس قابل تامل در این حیطه دارد. با توجه به آنکه بسیاری از احکام فقه از برداشت های سنتی و ظاهری از آیات قرآن نشات گرفته که گاهی به نگاهی غیرانسانی می انجامد لذا کوشش در جهت یافتن تفسیری متفاوت از آنچه تاکنون بوده در این حیطه بسیار حایز اهمیت است.با یافته های اخیر روانشناسی از گرایشات جنسی و تفسیر آیات و بهره گیری از برهان عدالت . موضوع جبر و اختیار و معیار طبیعی بودن و تعریف فطرت به نظر می رسد نکوهش قرآن نه بر گرایشات جنسی متفاوت که بر نابهنجاری هایی است که پای بر بسیاری از ارزش های اخلاقی و کرامت انسانی نهاده است.

گرایش جنسی، انحراف جنسی ، همجنس خواه