تعیین سطح دوز مرجع تشخیصی ناشی از آزمایشات معمول سی تی اسکن در استان سمنان

سابقه: ادبیات موضوع نشان داده است که مفهوم سطح دز مرجع تشخیصی به عنوان بخشی از فرایند بهینه سازی می تواند به کاهش دز دریافتی بیماران ناشی از آزمایشات رادیولوژیکی، که سی تی اسکن را نیز در بر می گیرد، کمک کند. هدف: چهار مرکز سی تی اسکن دولتی در استان سمنان وجود دارد؛ با توجه به اطلاعات به دست آمده، پس از گذشت حدود 10سال از راه اندازی اولین سیتی اسکن در استان هیچ گونه اطلاعات دزیمتری از این اسکنرها در دست نیست. هدف از این تحقیق برآورد شاخص های دزیمتری سیتی به منظور تعیین سطح دز مرجع تشخیصی برای آزمون های معمول سر، قفسه سینه، ستون فقرات و شکم- لگن بود. روش: پارامترهای تابشی 381 بیمار مراجعه کننده به 4 مرکز تصویربرداری استان در طول دو ماه جمع آوری شد. شاخص دزیمتری سیتی CTDI توسط اتاقک یونیزاسیون کالیبره شده و فانتوم های سر و تنه از جنس poly methyl methacrylate (PMMA) اندازه گیری شد. برای هر آزمون شاخص دز وزنی CTDIw شاخص دز حجمی CTDIv و دز طولی اسکن DLP محاسبه و -75 امین صدک به عنوان سطح دز مرجع تشخیصی تعیین شد. نتایج: ) CTDIw ، CTDIv ، DLP ) DRL اسکن سر، قفسه سینه، ستون فقرات و شکم- لگن به ترتیب mGy 46.1 ، mGy 46.1 (فرمول در متن اصلی مقاله) محاسبه شد. نتیجه گیری: نتایج ما نشان می دهد که اسکن سر، قفسه سینه و شکم- لگن به خوبی بهینه شده و نیاز به تغییر پروتکل ها وجود ندارد. در اسکن ستون فقرات، نیاز به بهینه سازی پروتکل های تابش برای رسیدن به سطح دوز قابل قبول وجود دارد.