مقایسه مهارت گفتمان روایتی بین کودکان با رشد طبیعی و کودکان کاشت حلزون شده

سابقه و هدف: برطبق برآوردها، حدودا از هر 1000 نوزاد متولد شده 2 - 1 نفر مبتلا به کم شنوایی مادرزادی عمیق هستند مهارت های گفتمانی بازنمودی همه جانبه از سطح کنش زبانی یک فرد است. مهارت های روایتی نمونه ای از سطح گفتمان زبانی است که می تواند به دو شکل شفاهی و نوشتاری ظاهر گردد. طبق تحقیقات بیشترین مشکلات کودکان کاشت حلزون شده و بیشترین تفاوت آنها با کودکان طبیعی در بکارگیری ساختارهای گرامری جمله از قبیل بکارگیری شکل صحیت افعال و یا استفاده صحیح ازحروف ربط و اضافه می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی وضعیت گفتمان روایتی کودکان کم شنوای کاشت حلزون شده می باشد.مواد و روش ها: دراین مطالعه ی گروه به عنوان شاهد شامل 12 دانش آموزکم شنوای کاشت حلزون شده که ازمقاطع ابتدایی مدارس شهرهمدان انتخاب شدند و گروه کنترل که شامل کودکان طبیعی بودند که بر اساس پایه نحصیلی باگروه شاهد همتا شدند. برای نمونه گیری گفتمان روایتی دانش آموزان از تصاویر دو کتاب با عناوین (قصه های تصویری 1) و (قصه های تصویری 2) استفاده می شود. این دو کتاب برای گروه سنی پیش دبستان و مدرسه رو طراحی شده اند که جمعا متشکل از 20 قصه تصویری (هر قصه در قالر 4 تصویر سریالی) می باشند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهدکه گروه کودکان کم شنوا در مقایسه با کودکان طبیعی هم پایه خود در حیطه آزمون های مربوط به مهارت های گفتمان روایتی شفاهی ضعیف تر عمل می کنند. بدین صورت که در آزمون بازگویی داستان مشاهده شد تعداد کلمات و جملات بکار رفته در داستان و همچنین انسجام و پیوستگی اجزاء گفته ها بین کودکان کاشت شده و طبیعی یکسان بود اما کودکان کاشت شده در خرده آزمون های مربوط به محتوا و کیفیت معنایی داستان نمرات پایین تری نسبت به کودکان طبیعی گرفتند.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج مطالعه به نظرمی رسد نقص شنیداری عامل عملکرد ضعیف درگفتمان روایتی می باشد. همچنین کودکان کم شنوا کاشت حلزون شده درتکالیفی که نیاز به دانش جهانی وگنجینه لغات دارد عملکردضعیف تری نشان داده اند؛ که متخصصین مربوطه بایستی مداخلات لازم دراین زمینه را انجام دهند.

Keywords:

کم شنوایی , کاشت حلزون , گفتمان روایتی