فاطمه فکارقرامکی - مربی، عضو هییت علمی گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
آذر مهری - استادیار، عضو هییت علمی گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران

سابقه و هدف: اختلال رشدی گفتار توسط فرضیه های مختلفی همچون روانشناسی، روان زبانشناسی، زبانشناسی و پزشکی توصیف می گردد و هریک از پژوهشگران آن را از جنبه تخصصی خود ارزیابی کرده و پروتکل های ارزیابی متفاوتی را مطرح می کنند. تیوری ها و ارزیابی های اختصاصی در سال های گذشته سبب رویکردهای درمانی بسیار متفاوتی گردیده است. یکی از رویکردهای درمانی برای بهبود وضوح گفتار، رویکرد کلمات پایه می باشد که در این مطالعه آورده شده است. درمان کلمات پایه جهت تولیدباثبات کلمات در اختلالات عملکردی صداهای گفتاری مناسب بوده که در این اختلال کودک آیتم های واژگانی یکسان را در غیاب آپراکسی رشدی گفتار بی ثبات تلفظ می کند. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی این رویکرد درمانی بر روی وضوح گفتار کودک دارای اختلال واجی بی ثبات است. گزارش بیمار: در اینجا طرح درمانی پسری چهار ساله با گفتار بدون وضوح ارایه خواهدشد. داده های ارزیابی باید به هفت سوال درمانی پاسخ دهد که عبارتنداز: نیاز به انجام درمان، نحوه ارایه خدمات درمانی، تشخیص افتراقی، اهداف مداخله، تعمیم نتایج درمان، معیارترخیص و اثربخشی درمان. پ.ا. با 64 درصد بی ثباتی در آزمون تشخیصی تولید و واج شناسی، تشخیص اختلال واجی بی ثبات را از دسته اختلالات تولیدی دریافت کرد و نیازمند مداخله شناسایی شد.نتیجه گیری: براساس ارزیابی های پیش نیاز درمانی، رویکرد کلمات پایه استفاده گردید که مناسب ترین و پرکاربردترین تکنیک درمانی در این شرایط می باشد. ارزیابی در انتهای جلسات درمانی حاکی از بهبود مهارت های گفتاری و زبانی بود. ماهیت و پروتکل انجام این رویکرد در ادامه توصیف خواهدشد.

خطای گفتاری بی ثبات، رویکرد کلمات پایه، اختلال واجی