آذر مهری - دکترای تخصصی گفتاردرمانی، عضو هییت علمی گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سیده زهره موسوی - دانشجوی دکترای تخصصی گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران
نگین یوسفی - کارشناس ارشد گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سامان معروفی زاده - دانشجوی دکترای تخصصی آمار زیستی، گروه اپیدمیولوژی و سلامت باروری، مرکز تحقیقات اپیدمیولوژی باروری، پژوهشکده زیست شناسی وعلوم پزشکی تولیدمثل جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه رویان، تهران، ایران

زمینه و هدف: افراد دوزبانه از لحاظ سن اکتساب و سطح تسلط به آن دو زبان تقسیم بندی می شوند. تکلیف روانی کلامی به توانمندی های معنایی در سنین رشد طبیعی، سالمندی و اختلالات نورولوژی حساس است. لذا عملکرد افراد دوزبانه و تک زبانه در سطح واژگان از طریق روانی کلامی بررسی می گردد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقایسه ای بر روی 30 دانشجوی تک زبانه فارسی و 28 دوزبانه کردی فارسی به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. از دو تکلیف روانی معنایی و روانی واجی استفاده گردید. در روانی معنایی از فرد خواسته می شد اسامی مربوط به مقوله میوه ها و حیوانات و در روانی واجی کلماتی را که با سه حرف /f/,/a/,/s/شروع می شدند، در مدت یک دقیقه نام ببرد. داده ها با نرم افزار SPSS16 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین روانی معنایی و واجی به زبان کردی در افراد دوزبانه کرد- فارس تفاوت معناداری با زبان فارسی شان داشت (P<0/001). درحالی که این میانگین ها به زبان فارسی بین افراد تک زبانه فارسی و دوزبانه کرد- فارس، هیچ تفاوت آماری معناداری نداشت. در تمامی تکالیف روانی کلامی به زبان مادری افراد تک زبانه فارس در زبان فارسی عملکرد بهتری نسبت به افراد دوزبانه کرد- فارس به زبان کردی نشان دادند (P<0/001).نتیجه گیری: هیچ تفاوتی بین زبان فارسی افراد تک زبانه و دوزبانه در روانی کلامی مشاهده نشد. اما در زبان مادری بین دو گروه، تفاوت معناداری وجود داشت به گونه ای که افراد فارس زبان بهتر از افراد کرد زبان به زبان مادری شان عمل کردند.

روانی کلامی، روانی معنایی، روانی واجی، دوزبانه، تک زبانه، بزرگسال