مقایسه روانی کلامی در سالمندان تک زبانه و دو زبانه

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 505

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

STMED16_077

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

Abstract:

ارتقای نظام سلامت در جامعه امروز منجر به بالا رفتن امید به زندگی در افراد و افزایش روز افزون جمعیت سالمند در کشور شده است. این امر لزود توجه به سالمندان و تحولات جسمی، روانی و ارتباطی دوران سالمندی را بیش از پیش ضروری ساخته است. تغییرات زبانی، گفتاری و شناختی مختلفی در دوران سالمندی رخ می دهد. روانی کلامی یکی از اولین و مهمترین کارکرد های شناختی است که در جریان فرایند سالمندی زوال می یابد. روانی کلامی بیانگر مهارت واژه بابی، سرعت دست یابی به واژگان و پیدا کردن ارتباطات معنایی و واجی بین واژگان می باشد. یکی از مهمترین عوامل موثر در روانی کلامی ، دوزبانگی می باشد. از این رو مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر دوزبانگی بر روانی کلامی سالمندان شهر اهواز انجام شده است.مواد و روش ها: در مطالعه ی تحلیلی مقایسه ای حاضر، 12 سالمند سالم دوزبانه (عرب- فارس) و 12 سالمند سالم تک زبانه (فارس) شرکت کردند. آزمون ارزیابی کوتاه وضعیت ذهنی و خود امتیاز دهی به ترتیب برای تایید عدد مشکل شناختی و تعیین غالب بودن زبان مورد استفاده، اجرا گردید. به منظور ارزیابی روانی کلامی از دو تکلیف روانی معنایی و روانی واجی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از مقایسه ی روانی واجی و روانی معنایی در زبان مادری بین دو گروه، نشان هنده ی عملکرد بهتر سالمندان تک زبانه در تکالیف روانی معنایی و روانی واجی درزبان فارسی نسبت به سالمندان دو زبانه در زبان عربی بود. از نظر میانگین نمرات روانی معنایی و واجی به زبان فارسی، بین سالمندان تک زبانه و دو زبانه تفاوت معنا داری مشاهده نگردید. اما بین میانگین نمرات روانی معنایی و روانی واجی به زبان عربی و زبان فارسی در سالمندان دوزبانه تفاوت معناداری وجود داشت به گونه ای که سالمندان دو زبانه در زبان فارسی عملکرد بهتری درتکالیف ذکر شده نشان دادند و بازیابی واژگان آنها در زبان فارسی سریع تر و بیشتر از زبان عربی بود.نتیجه گیری: با توجه به این که روانی کلامی شاخصی حساس به آسیب های شناختی می باشد و به عنوان ابزاری مفید در تشخیص زوال شناختی مرتبط با افزایش سن به کار گرفته می شود، از نتایج مطالعه حاضر می توانیم در ارزیابی و درمان بیماران دو زبانه ی مبتلا به نقایص عصب شناختی و اختلالات اکتسابی نظیر زبان پریشی، پارکینسون، آلزایمر استفاده کنیم.

Authors

مجید سلطانی

دکترای گفتار درمانی، مرکز تحقیقات اسکلتی- عضلانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور،اهواز،ایران

نگین مرادی

دکترای گفتار درمانی، مرکز تحقیقات اسکلتی- عضلانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور،اهواز،ایران

حسین رضایی

کارشناس ارشد گفتار درمانی، مرکز تحقیقات اسکلتی عضلانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور،اهواز،ایران

معصومه حسینی

کارشناس ارشد گفتار درمانی، مرکز تحقیقات اسکلتی عضلانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور،اهواز،ایران