منیره امینیان - دانشجوی دکتری زبانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
مهناز کربلایی صادق - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
معصومه سلمانی - مرکز تحقیقات توانبخشی عصبی عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان،سمنان،ایران

آسیب زبانی ازمشخصه های اصلی درکودکان مبتلابه سندرم داون می باشد. این کودکان آسیب های ویژه ای را درساختارهای صرفی ونحوی نشان می دهند. اما در ایران مطالعه ای که به بررسی این ساختارهادریک چارچوب مشخص پرداخته باشدیافت نشد. بنابراین مطالعه حاضرباهدف بررسی ساختارهای دستوری درسه سطح بند، عبارت و تکواژدستوری درکودکان مبتلابه سندرم داون درمقایسه باکودکان عادی انجام گرفته است. دراین مطالعه 12 کودک مبتلابه سندرم داون باسن عقلی 5 - 3 سال و 12 کودک عادی باسن تقویمی 5 - 3 سال که به لحاظ سن عقلی،جنس وشرایط اقتصادی واجتماعی همتاسازی شده بودند شرکت داشتند. براساس پرسشنامه سنین ومراحل، انطباق هرنمونه باسن تقویمی خودش موردتایید قرارگرفت. پس ازآن محقق باکودک وارد تعامل حداکثر 30 دقیقه ای شد. پساز رونویسی کامل گفته ها، کلیه گفته های بدست آمده درپروفایل پی لارسپ دسته بندی ودرصدگیری شدند ونتایج درنرم افزار آماری spss مورد بررسی قرارگرفت. نتایج حاصل ازاین پژوهش تفاوت معنی داری (P<0.05) رادر تعداد بندها، عبارات وتکواژهای دستوری مورداستفاده درگفته های کودکان مبتلابه سندرم داون نسبت به گروه عادی نشان میدهد. همچنین تنوع بندها، عبارات و تکواژهای دستوری درکودکان مبتلابه سندرم داون نسبت به کودکان عادی کمترگزارش شده است. همچنین نتایج نشان دادندکه کودکان مبتلابه سندرم داون به نسبت کودکان عادی درتعاملات خودازگفته های ساده تری استفاده می کنند و درعین حال درصد قابل توجهی ازگفته های آنهاغیرقابل تجزیه میباشد. این یافته ها لزوم ارایه مداخلات زبان وپیگیری های مناسب راتوسط آسیب شناسانگفتاروزبان مطرح می نماید.

سندرم داون، بند، عبارت، تکواژ، گفته