مهناز همتی نوعدوست گیلانی - استادیار دانشگاه پیام نور، گروه مدیریت دولتی، تهران، ایران
سیده آمنه پیمانی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی ،دانشگاه پیام نور ،رشت ،ایران
اسداله ثمرخواه - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور ،رشت ،ایران

در سازمان همه افراد تصمیم می گیرند. مدیران ارشد هدف های سازمان را تایید می کنند. مدیران رده میانی و پایه، درباره عملیات اجرایی تصمیم می گیرند، کارکنان را انتخاب می کنند و درباره نحوه اجرا تصمیم می گیرند. البته تصمیم گیری تنها در حیطه مدیران نیست.کارکنان عادی نیز تصمیماتی می گیرند که بر فعالیت ها و امور سازمان خود اثر می گذارند بنابراین، هریک از مدیران و کارکنان در سازمان به گونه ای با موضوع تصمیم گیری سر و کاردارند. آنان ناچارند در فرایند انجام امور، از بین راههای متعددی که پیش روی دارند، یکی را انتخاب کنند. تداوم حیات سازمانها به قدرت بازسازی آنها بستگی دارد؛ این بازسازی از طریق هماهنگ کردن اهداف با وضعیت روز، و اصلاح و بهبود روش های تحقق این اهداف انجام می شود. سازمان در مسیر تطبیق خود با تغییرات، ناگزیر از تقویت فرآیند نوآوری و خلاقیت است؛ به مروز زمان سازمان های غیرخلاق از دور خارج می شوند یا مجبور می شوند سیستم خود را اصلاح کنند. تغییر ممکن است در کیفیت محصول و خدمات، فناوری، ساختار، فرآیند، سهم بازار، روابط کارگری، .... رخ دهد.از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت با آشنایی مدیران با خطرات مختلف، می توان ریسک پذیری آن ها را افزایش داد تا از این طریق بتوان مدیران را در اتخاذ تصمیمات حیاتی تر یاری نمود. مدیران باید با تحقیق و بررسی خلاقیت و ابداع را افزایش دهند و از این طریق تصمیمات بهتری اتخاذ کنند، آن ها می دانند که هر چه مدیران خلاق تر و ریسک پذیرتر باشند تصمیمات بهتر و پویاتری اتخاذ می کنند و هر چه خلاق تر باشند تصمیم گیری آن ها سریع تر خواهد بود.

تصمیم گیری، موقعیت های تصمیم گیری، فنون تصمیم گیری، خلاقیت، تفکر خلاق