امید توسلی - استادیار گروه مهندسی عمران واحد تهران شرق دانشگاه آزاد اسلامی تهران ایران
بهرام نادی - استادیار گروه مهندسی عمران واحد نجف آباد دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان ایران
حمید اوصالی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه مهندسی عمران واحد تهران شرق دانشگاه آزاد اسلامی تهران ایران
شاهین نورایی کیا - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه مهندسی عمران واحد تهران شرق دانشگاه آزاد اسلامی تهران ایران

بسیاری از ساز ه های عمرانی مانند راه ها و پل ها معمولا بر روی شیروانی های خاکی ساخته شده و یا نظیر مخازن سدها و ابنیه ها مستعد پذیرش خطر از سمت شیروانی های محیط مجاور قرار دارند. به این ترتیب لزوم پایدارسازی شیروانی ها و روش های اجرای ان بیش از پیش اهمیت یافته است یکی از مسایل مهم در پایدارسازی شیروانی ها بویژه در فضاهای شهری، ملاحظات فنی، اقتصادی، زیست محیطی و محدودیت فضا است، که شرایط ویژه ای را بر هر پروژه ای تحمیل می نماید. بدون شک ارزیابی لرزه ای از مهم ترین مسایل در مورد شیروانی های خاکی بوده و بررسی پایداری دینامیکی و مقاوم سازی شیروانی ها در برابر خطرات ناشی از زلزله، می تواند از تلفات مالی و جانی بسیاری جلوگیری کند. در این مقاله پایداری شیروانی های خاکی شمالغرب تهران واقع در سایت دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات که در مجاورت راه های دسترسی و ساز های مختلف قرار دارند. با استفاده از نرم افزار ABAQUS بر پای روش اجزا محدود در حالت استاتیکی و دینامیکی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین با استفاده از چهار روش تحکیم و پایدارسازی شیب شامل میخکوبی، انکراژ، دیوار خاک مسلح با ژیوگرید و گابیون، پایداری شیب ها در حالت تسلیح شده ارزیابی گردیده و در انتها ضرایب اطمینان، تغییر شکل و مکانیزم گسیختگی این شیب ها و همچنین بررسی اقتصادی و آ نالیز ریالی عملیات اجرایی آنها در دو حالت بدون تحکیم و تحکیم شده با یکدیگر مقایسه گردیده است از نتایج بدست آمده استنباط می گردد که علاوه بر پارامترهای مقاومتی خاک هندسه شیب و روش تحکیمی دیواره آن نیز در پاسخ لرزه ای شیروانی نقش بسزایی داشته و از نظر فنی و اقتصادی در بین روش های بررسی شده، پایدارسازی با استفاده از دیوار خاک مسلح با ژیوگرید، ضمن افزایش ضریب اطمینان و تامین پایداری کافی، هزینه های اجرایی معقولی را نیز به دنبال دارد.

پایداری شیروانی، جابجایی بیشینه، تحکیم شیب، تحلیل دینامیکی، آنالیز اقتصادی، روش اجزا محدود