آرش نافیان دهکردی

هر جامعه برای حفظ بقای خود ناچار باید با متخلفان برخورد کرده و آنها را مجازات کند.در گذشته مجازاتها صرفا جنبه فردی داشت و توسط خانواده یا قبیله اعمال می شد. یعنی بحثمطرح بوده است. با پیشرفت جوامع و دستیابی آنها به قانون اساسی، قانون اساسی در بدو امر، سخن از بافت سیاسی و حکومتی داشت. لیکن به تدریج معقول و کامل شدتا جایی که تمامی جوانب، حقوق، سیاست و جزییات جامعه را در بر گرفت و اینجا بود کهقانون اساسی حاوی خطوط سیاست جنایی نیز گردید. برای سیاست جنایی معنای متعددی ذکرشده است، لکن هر معنایی در زمره سیاست کلان، هماهنگی و انسجام میان عناصر و مولفههای آن می باشد . اگر سیاست جنایی را به منزله تدابیر مواجهه با جرم تلقی کنیم، هیچحکومتی در طول تاریخ فاقد سیاست جنایی نبوده است، زیرا به هر حال در مقابل جرم،واکنش خاصی داشته است. حتی عدم واکنش نیز خود نوعی سیاست جنایی است. اصطلاح سیاست جنایی با قدمتی نزدیک به یک قرن و رویکردی کلان به پدیده مجرمانه، زیر بنای پاسخ های گوناگون در برابر جرم است.

سیاست جنایی، مفسد فی الارض، محاربه ، تبعید، افساد