تحلیل روش های حل و فصل اختلافات در قراردادهای بیمه حمل و نقل دریایی داخلی و بین المللی

گسترش فعالیت های گوناگون اقتصادی و افزایش حجم مبادلات بازرگانی بین کشورها،سبب توسعه خدمات و صنایع مربوط به حمل و نقل خصوصا حمل و نقل دریایی شده است کهنسبت به سایر طرق از صرفه اقتصادی بیشتر برخوردار است و به همین دلیل نیاز به اخذ پوششبیمه ای، لازم و ضروری است. حال در اجرای قرارداد بیمه ممکن است دعاوی حقوقی بینبیمه گر و بیمه گذرا و یا شخص ثالث صورت گیرد که در این خصوص بیمه گران برایجلوگیری از تعدد دعاوی مطرحه علیه ایشان که ممکن است به حسن شهرت آن ها لطمه بزندسعی می کنند دعاوی را به شیوه مسالمت آمیز حل و فصل نمایند (که این روش ها می تواند بهصورت صلح، سازش، و داوری باشد) اما در صورتی که امکان مسالمت آمیز حل کردناختلافات به دلیل تعارض آشکار منافع بین طرفین ممکن نباشد، طرفین ناچار متوسل بهدادگستری خواهند شد. حال یکی از روش هایی که در سطح بین الملل حل و فصل نوع دعاویبسیار گسترش یافته است، داوری است. لذا سوالی که مطرح می گردد این است که اولا چهدعاوی در رابطه با بیمه به خصوص بیمه دریایی وجود دارد و در صورت داوری در ایندعاوی، نحوه رسیدگی و انتخاب داوران به چه نحو خواهد بود و یا اینکه این مراجع ذیصلاح کدام ارگان ها هستند و اینکه آیا داوری می تواند در حل و فصل اختلافات در صنعتبیمه دریایی موجب کاهش ارسال پرونده ها به محاکم قضایی باشد. من حیث المجموع به نظرمی رسد که روش های حل و فصل اختلافات بیمه ای در حمل و نقل در سطح ملی و بین المللیدارای تشابهات نسبی می باشد و داوری نیز تا حدودی می تواند موجب کاهش ارسال پرونده هابه محاکم قضایی در سطح بین المللی و داخلی شوند، اما گسترش بهره برداری از این نهاد وتوسعه آن در حقوق ایران امری الزامی است.

Keywords:

بیمه , حمل و نقل دریایی , حل و فصل اختلافات , داوری , دادگاه صالح